Wymarzone "cztery kąty"

Marzenia o własnych „czterech kątach” są dla wielu osób i rodzin życiowym celem oraz wyzwaniem. W zależności od indywidualnej sytuacji, posiadanych zasobów oraz bieżących dochodów powiązanych ze zdolnością kredytową, marzenia przybierają formę mieszkania, apartamentu, domku, willi lub rezydencji.

W kwestii, czy lepiej kupować, czy budować, zdania są podzielone. Osoby posiadające tzw. zmysł techniczny i ogólne pojęcie o zagadnieniach technicznych, budowlanych, instalacyjnych preferują podjęcie trudu budowania jako potencjalnej mieszanki osobistej satysfakcji oraz oszczędności finansowej. Nie można odmówić tej postawie logiki, bo rzeczywiście ukończenie takiej inwestycji to ogromna frajda i wiedzą o tym wszyscy, którzy mają te przeżycia za sobą. W trakcie realizacji bywa różnie, a zależy to od wielu czynników i okoliczności. Jednym z ważniejszych jest dobry projekt, czyli taki, który posiada funkcjonalne rozwiązania zagospodarowania przestrzeni, światła oraz nie zawiera błędów konstrukcyjnych. Chęć posiadania jedynego w swoim rodzaju domu popycha wielu inwestorów do zamówienia indywidualnego projektu. Należy pamiętać, że wykonanie go wymaga czasu oraz pociąga za sobą dość istotny koszt, który w zależności od powierzchni całkowitej, technologii, szczególnych oczekiwanych rozwiązań architektonicznych i technicznych waha się od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Przykładowo projekt nowoczesnego domu jednorodzinnego o powierzchni 180 -200 m2 wraz z zagospodarowaniem terenu to około 18-20 tys. zł.
Nie wszyscy jednak są gotowi ponosić tak znaczący wydatek, tym bardziej, że na rynku jest bardzo dużo ciekawych i wartych zainteresowania projektów wykonanych przez cenione pracownie architektoniczne o dużym doświadczeniu oraz rozpoznaniu potrzeb inwestorów. Ceny tych projektów kształtują się w granicach od kilkuset, maksymalnie do kilku tysięcy złotych. Dla wykorzystanego wcześniej przykładu można spodziewać się ceny na poziomie 1500 -1800 zł za dobrze uszczegółowiony projekt. Trzeba również mieć na uwadze, że gotowe projekty mogą za zgodą autora odbiegać od oryginalnego projektu w pewnych, dopuszczalnych zwyczajowo granicach.

       Warto więc poświęcić czas na przeanalizowanie nawet bardzo wielu ofert, które zazwyczaj prezentowane są w formie naprawdę grubych katalogów książkowych lub zasobnych nośników elektronicznych. Aktualnie powszechnie dostępne są obszerne bezpłatne katalogi, a można je zamówić przez Internet. Przeglądanie ich pochłania czas, ale jest również wielką, niezapomnianą przyjemnością i inspiracją dla wszystkich zaangażowanych członków rodziny. Podczas wspólnego oglądania i komentowania kształtuje się i weryfikuje docelowa wizja przyszłego domu, w którym zdecydowanie liczba kątów znacznie przewyższa przysłowiowe „cztery”.

Czym nawozić rośliny?

W sklepach ogrodniczych jest ogromny wybór nawozów do stosowania w ogrodach. Nawozy te różnią się składem, sposobem stosowania, przeznaczeniem i cenami. Oto prosty przewodnik po nawozach ogrodniczych.

Uwzględniając w pierwszej kolejności źródło pochodzenia, nawozy można podzielić na naturalne oraz sztuczne, wytwarzane przez przemysł chemiczny.

Podstawą nawożenia uprawianych roślin powinny być nawozy naturalne, bogate w substancję organiczną. Sprzyjają one żyzności i poprawie struktury gleb. Pozwalają zachować cenną warstwę próchniczą gleby. Pierwszym w kolejności nawozem pochodzenia naturalnego, a zarazem niemal darmowym jest kompost, produkowany samodzielnie z resztek roślinnych, pochodzących z naszego własnego ogrodu i kuchni. Tym niemniej nie każdy ma możliwość samodzielnej produkcji kompostu (ciężko znaleźć miejsce dla kompostownika w małym, frontowym ogrodzie przydomowym, a już zupełnie jest to niemożliwe na balkonie czy tarasie) lub po prostu nie starcza go na zasilenie wszystkich roślin w ogrodzie. W takiej sytuacji warto sięgnąć po inne nawozy naturalne, dostępne w sklepach ogrodniczych, takie jak granulowane oborniki czy biohumus.

Wymienione tu nawozy organiczne pochodzenia naturalnego można stosować bezpiecznie, praktycznie bez ryzyka przenawożenia roślin, gdyż zawarte w nich składniki odżywcze są uwalniane do ziemi stosunkowo wolno, w miarę rozkładania substancji organicznej przez mikroorganizmy glebowe. 

Zdarza się jednak, głównie przy bardzo intensywnej uprawie roślin (np. warzywa pod tunelami i w szklarniach, gęsto sadzone rośliny ozdobne o dużych wymaganiach pokarmowych), że nawozy naturalne nie wystarczają. Może być też konieczne szybkie uzupełnienie składników mineralnych niezbędnych roślinom, na których obserwuje się objawy niedoborów tych składników (np. odbarwienia na liściach wywołane brakiem potasu czy brązowienie igieł w skutek niedoboru magnezu). W takich sytuacjach stosuje się szybko rozpuszczalne nawozy mineralne. Mogą być to, w zależności od potrzeb, nawozy jednoskładnikowe lub gotowe mieszanki nawozowe dla wybranych rodzajów roślin - płynne lub granulowane. Nawozami płynnymi, zazwyczaj po odpowiednim rozcieńczeniu, rośliny się podlewa lub opryskuje. Nawozy w granulkach trzeba natomiast przekopać z glebą lub stosować posypowo pod rośliny. Takie nawozy są łatwe w zastosowaniu, jednak wiążą się z dużym ryzykiem przenawożenia, a nadużywane prowadzą do wyjałowienia gleby i degradacji otaczającego nas środowiska, co widać szczególnie na gruntach rolnych. Z tego względu nawozy mineralne musimy stosować z umiarem i uzupełniać je nawozami naturalnymi.

Jak zrobić dobry kompost

Kompost to  pełnowartościowy nawóz naturalny zawierającywszystkie potrzebne roślinom składniki, m.in.: próchnicę i biokatalizatory. Dodanie go ciężkiej gleby zapewnia również dobrą gruzełkowatą strukturę ziemi.  Powstaje on w procesie rozkładu substancji organicznych przez bakterie i inne mikroorganizmy.

     Do prawidłowego przebiegu tego procesu konieczne jest spełnienie określonych warunków:
- temperatura,
- wilgoć,
-dostęp powietrza.
Jeśli nie spełnimy powyższych warunków materiał zgnije zamiast stać się nawozem.
     Do produkcji kompostu można wykorzystać prawie wszystkie resztki  z ogrodu i mnóstwo odpadków kuchennych.

UWAGA!

Nie wolno wrzucać do kompostu chorych lub zaatakowanych przez szkodniki roślin. Rozniesiemy zarazę po całym ogrodzie!

     Niektóre materiały należy odpowiednio przygotować. Przede wszystkim rozdrobnić grubsze kawałki np. gałęzie. Trawę dobrze jest najpierw trochę przesuszyć.
     Wszystkie zgromadzone składniki dobrze wymieszać. Im większa jest ich różnorodność tym szybciej otrzymamy nasz upragniony nawóz. Wymieszanie grubszych elementów z drobniejszymi poprawia wentylację wewnątrz pryzmy kompostowej. Aby jeszcze bardziej przyspieszyć proces możemy dodać rozdrobnioną cegłę lub rozkruszone na proszek doniczki ceramiczne.
     Jakość kompostu poprawia również dodanie do niego ziół, np.: pokrzywy, rumianku lub mniszka lekarskiego.
     Najlepszym miejscem jest lekko zacieniony obszar pod drzewem.
Pryzma kompostowa powinna znajdować się w przewiewnym, ale jednocześnie zacisznym miejscu (bez przeciągów i silnego wiatru).
     Do każdego kompostu należy dodać trochę ziemi, gotowego kompostu albo gotowy, dostępny w sklepach starter do kompostu.
     Kompost możemy produkować na tzw. pryzmach kompostowych, w silosie kompostowym lub w kompostowniku termicznym.
     Produkując kompost w sposób tradycyjny (pryzma lub silos) świeży kompost mamy już po kilku tygodniach. Jeśli poczekamy kilka miesięcy, otrzymamy wspaniałą ziemię kompostową.
W kompostowniku termicznym proces przebiega szybciej, bez dostępu tlenu.
     Aby dowiedzieć się, czy nasz kompost jest już gotowy, możemy wykonać pewien test. Wziąć trochę kompostu do skrzynki i wsiać do niego pieprzycę. Jeśli po tygodniu pojawią się zielone listki – jest ok, jeśli żółte – kompost jeszcze nie „dojrzał” i czekamy dalej.
     Uzupełniać materiał w kompostowniku możemy w zasadzie przez cały rok, ale zakładać kompostownik powinniśmy wiosną, najpóźniej wczesnym latem, ponieważ niska temperatura nie sprzyja procesowi rozkładu.
     Przed użyciem kompost dobrze jest przesiać przez grube sito (może być takie budowlane), ponieważ grubsze kawałki rozkładają się wolniej. Po przesianiu duże kawałki możemy znów  wrzucić do kompostu a otrzymany nawóz wykorzystać do poprawienia jakości życia naszych kochanych roślinek.

Powodzenia!

Uszczelki samoprzylepne Zima już minęła. Nie musimy dłużej trzymać ciepła w naszych domach. Wręcz chcielibyśmy, żeby było odwrotnie. Jeśli jednak mieszkamy w bloku i mamy drewniane okna, to przydałby się nam uszczelki samoprzylepne do okien i drzwi. uszczelki samoprzylepneUszczelki samoprzylepne produkowane są z EPDM (Etylo-Propylenewe-Dienowe-Monomery,terpolimer etylenowo-propylenowo-dienowy). Jest to elastomer usieciowany przy pomocy procesu wulkanizacji siarkowej lub też nadtlenkowej. Najważniejszą cechą uszczelek EPDM jest ich właściwość odwracalnej deformacji, która następuje pod wpływem działania sił mechanicznych. Uszczelka zachowuje przy tym ciągłość swojej struktury. Ponadto materiał EPDM jest bardzo odporny na warunki atmosferyczne. Jest też odporny na działanie wody. Bardzo dobrze zachowuje swoje właściwości zarówno w wysokich temperaturach (do 110 st.C.), jak i w niskich (do -40 st.C.). Dzięki swym właściwościom jest to idealny materiał do tworzenia wszelkiego rodzaju uszczelek. Między innymi tych do okien i drzwi. Materiał EPDM jest stosowany także w produkcji dętek, opon czy innych elementów amortyzujących bądź osłonowych. Jak można wywnioskować z powyższej prezentacji, uszczelki samoprzylepne do okien i drzwi stworzone z materiału EPDM to jeden z najlepszych sposobów, by zaoszczędzić trochę ciepła czy chłodu (zależnie od pory roku), a co za tym idzie – pieniędzy. Polecam więc każdemu poszukanie w okolicy sklepu budowlanego i zaopatrzenie się w kilka metrów uszczelki samoprzylepnej oraz litr rozpuszczalnika. Po otwarciu okien przemywamy brudne ramy szmatką z rozpuszczalnikiem, by klej od uszczelki działał jak najdłużej, a sama uszczelka nie odkleiła się od okna po mniej więcej pół roku. Następnie odmierzamy długości każdego boku wszystkich okien i drzwi, by następnie, po zerwaniu paska zakrywającego klej, przymocować uszczelkę od wewnętrznej strony ramy okna lub drzwi. Pamiętajmy jednak o odpowiednim doborze uszczelek względem wielkości szczelin, jakie mamy w oknach czy drzwiach. Jeśli weźmiemy za grubą uszczelkę, będziemy mieli problem z zamknięciem okna.

Siedzenie przy stole

Polska kuchnia uważana jest za dość tuczącą i zdecydowanie mało dietetyczną. Nasze tradycyjne potrawy to przecież bigos, golonka i pierogi. Od zawsze lubiliśmy zjeść dobrze i syto.

Wiąże się to być może właśnie z naszym zamiłowaniem do ucztowania i częstowania gości dużą ilością potraw. Wystarczy przywołać chociażby wszelkie rodzinne uroczystości jak imieniny, święta czy chociażby biesiadowanie podczas niedzielnych odwiedzin. Tradycja ta wcale nie musiałaby być aż tak mocno okraszona tłuszczem. Na przykład Włosi również uwielbiają rodzinne schadzki i wspólne rozmowy przy posiłkach. Kuchnia włoska jednak różni się od naszej.
                Choć spaghetti i pizza nie są dietetycznymi daniami, Włosi maja inną kulturę jedzenie – i picia, rzecz jasna. Przede wszystkim do każdego obiadu i posiłku podaje się wino. Dobre, wytrawne i zdrowo wpływające na układ trawienny. Temperament włoski nie pozwala jednak na dłuższe przesiadywanie w jednym miejscu, dlatego Włosi między poszczególnymi przekąskami dużo się ruszają, bawią i głośno śmieją. Spędzają wiele czasu w miejscach takich jak restauracje i umilają sobie życie spotkaniami i dobrym jedzeniem. My wolimy siedzieć za stołem przez długie godziny i pochłaniać kolejne posiłki. Chyba każdy z nas doskonale zna uczucie świątecznego przejedzenia, które sprawia, że chcemy jak najszybciej powrócić do codzienności.
                Przejadanie się i brak ruchu powoduje marazm, zły humor i ogólny spadek dobrej formy. Dlatego zawsze powinniśmy zachęcać swoich gości chociażby do krótkich spacerów po okolicy. Nasza tradycja zakłada, że by dobrze przyjąć gości, należy ich dobrze, a czasem nawet przesadnie nakarmić. Ta nasza gościnność ma swoje dobre strony, należy jednak powściągnąć ją, gdy gościmy obcokrajowców – możemy w ich oczach wyjść na szczególnie nachalnych ludzi, a nasz gość może poczuć się wręcz atakowany!

Koce z mikrofibry

Koce z mikrofibry to nowy rodzaj produktu, jaki są w stanie zaproponować swoim klientom firmy specjalizujące się w szyciu bielizny pościelowej. Są to koce wykonane z niezwykle delikatnego i trwałego materiału, dlatego więc w dość szybkim tempie podbiły nie tylko europejski, ale także azjatycki rynek.

Grube włosie, z którego są wykonane koce z mikrofibry sprawia, że stają się one doskonałym izolatorem ciepła i sprawdzają się nawet podczas bardzo chłodnych wieczorów. Piękne aplikacje, którymi bywają ozdabiane, powodują, że wielu klientów wykorzystuje koce nie tylko do tego, by zatrzymać ciepło, ale także stara się je wykorzystać w roli nietypowego elementu wystroju sypialni czy salonu.
Fakt, że koce z  mikrofibry występują w różnych rozmiarach sprawia, że mogą one tworzyć oryginalne kompozycje nie tylko w sypialni. Piękne aplikacje z bajkami czy motywami roślinnymi mogą stać się ciekawą dekoracją pokoju dziecięcego czy pokoju gościnnego. Koce z mikrofibry doskonale sprawdzają się jako kołdra, ale także wygodne i miękkie prześcieradło. W czasie upału niewątpliwie będą doskonale nadawać się na piknik. Oferta, jaką przygotowali dla nas producenci pozwala na to, by każdy klient miał możliwość zakupić koc, który nie tylko będzie pasował do wymiarów łóżka, ale także wystroju pokoju.
W sprzedaży można znaleźć koce z mikrofibry w jednym kolorze lub takie, które zostają ozdabiane aplikacjami. Funkcjonalność, jaką dają koce z mikrofibry, klienci docenili w bardzo krótkim czasie. Po pierwsze jest to materiał, który się nie gniecie, a co za tym idzie nie wymaga prasowania. Sposoby konserwacji, jakie obowiązują koce z mikrofibry, nie są także zbytnio skompilowane, a sam produkt nie wymaga specjalnego użytkowania. Po pierwsze koce z mikrofibry nie wymagają prania chemicznego, co oznacza, że klient może prać je w zwyczajnej pralce automatycznej. Po drugie zabrudzenia, jakie na nim powstają, są bardzo łatwe do usunięcia. Ostatnim, a zarazem najważniejszym czynnikiem, dla którego warto zakupić koce z mikrofibry jest fakt, że posiadają one bardzo mocne zszycia, a więc są odporne na różnego rodzaju uszkodzenia, a tym samym pełnią swoją funkcję przez długi czas.

Dzwoneczki na drzewie

Kwiaty w kształcie dzwoneczków to częsty widok, ale drzewo o kwiatach w kształcie dzwoneczków to widok raczej niecodzienny. Wielka przyjemność zobaczyć takie drzewo w pełnym rozkwicie.

Halezja karolińska (Halesia carolina), w Polsce znana jako ośnieża, bywa najczęściej niedużym drzewem, czasem wielopniowym, osiągającym wysokość do 8 m, bądź też rośnie krzaczasto. Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych.

Koronę ma nisko ugałęzioną, nieregularną i rozłożystą. Liście sezonowe, podłużne,  z wierzchu gładkie, a od spodu pokryte kutenerem, które jesienią przebarwiają się na żółto.
Największą ozdobą tego drzewa są kwiaty.

Dzwoneczkowate, czysto białe kwiaty z żółto-pomarańczowymi pręcikami, zwisają na długich szypułkach zebrane po 2-5 w pęczkach. Zakwitają jednocześnie wczesną wiosną, tuż przed lub jednocześnie z rozwojem liści, a po przekwitnięciu wszystkie naraz opadają, tworząc pod drzewem biały dywan, jakby spadł śnieg - stąd polska nazwa. Owocem jest  podłużny, twardy pestkowiec  z 4 skrzydełkami, zdobiący drzewo po opadnięciu liści i utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy.
Ośnieża najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym, w glebie przepuszczalnej, wilgotnej i lekko kwaśnej – nie toleruje gleb wapiennych. Należy uważać z nawożeniem, bowiem nie znosi nadmiaru azotu. Jest odporna na choroby i szkodniki, a także w naszym klimacie mrozoodporna, tylko młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Nie wymaga regularnego cięcia, jedynie zbyt długie pędy należy po przekwitnięciu kwiatów przyciąć. Rozmnaża się ją wiosną z nasion lub przez odkłady.
Dużą kolekcję różnych gatunków ośnieży dostępną dla zwiedzających, posiada arboretum w Rogowie w Wielkopolsce. Warto odwiedzić to miejsce w porze kwitnienia tych drzew.

Halezja karolińska (Halesia carolina), w Polsce znana jako ośnieża, bywa najczęściej niedużym drzewem, czasem wielopniowym, osiągającym wysokość do 8 m, bądź też rośnie krzaczasto. Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych.

Koronę ma nisko ugałęzioną, nieregularną i rozłożystą. Liście sezonowe, podłużne,  z wierzchu gładkie, a od spodu pokryte kutenerem, które jesienią przebarwiają się na żółto.
Największą ozdobą tego drzewa są kwiaty.

Dzwoneczkowate, czysto białe kwiaty z żółto-pomarańczowymi pręcikami, zwisają na długich szypułkach zebrane po 2-5 w pęczkach. Zakwitają jednocześnie wczesną wiosną, tuż przed lub jednocześnie z rozwojem liści, a po przekwitnięciu wszystkie naraz opadają, tworząc pod drzewem biały dywan, jakby spadł śnieg - stąd polska nazwa. Owocem jest  podłużny, twardy pestkowiec  z 4 skrzydełkami, zdobiący drzewo po opadnięciu liści i utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy.
Ośnieża najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym, w glebie przepuszczalnej, wilgotnej i lekko kwaśnej – nie toleruje gleb wapiennych. Należy uważać z nawożeniem, bowiem nie znosi nadmiaru azotu. Jest odporna na choroby i szkodniki, a także w naszym klimacie mrozoodporna, tylko młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Nie wymaga regularnego cięcia, jedynie zbyt długie pędy należy po przekwitnięciu kwiatów przyciąć. Rozmnaża się ją wiosną z nasion lub przez odkłady.
Dużą kolekcję różnych gatunków ośnieży dostępną dla zwiedzających, posiada arboretum w Rogowie w Wielkopolsce. Warto odwiedzić to miejsce w porze kwitnienia tych drzew.

Garnek jako stylowy dodatek.

Na szczęście PRL-owski obraz kuchni poszedł w zapomnienie. Dziś nie brakuje w sklepach produktów, dzięki temu możemy przyrządzać wyszukane i zdrowe potrawy, celebrujemy każdy posiłek, a co najważniejsze, wrzucamy składniki nie do jednego garnka, ale do wielu, a do tego bardzo eleganckich wpisujących się w nowoczesny design kuchni.

Dziś każdy potwierdzi, że garnki stanowią jedno z najważniejszych naczyń kuchennych, są tak popularne, że jeden z nich wpisał się w księgę rekordów Guinessa. To największy garnek ceramiczny na świecie ważący 172 kg, o wysokości 223 cm.

Nowoczesna pani domu aranżuje wnętrza z perfekcyjną dbałością o każdy detal, nic nie umknie jej fachowemu oku. Szczególną troską otacza kuchnię, gdzie spędza najwięcej czasu, czasem dlatego, że lubi, czasem, bo jest do tego zmuszona. Niemniej jednak nie bez powodu to właśnie kobietę nazwano królową kuchni.

Nawet, jeśli nie jesteś pasjonatką gotowania, to z pewnością lubisz przebywać w wyposażonej ze smakiem kuchni, która już dawno przestała być miejscem przeznaczonym wyłącznie do przyrządzania potraw, a stało się głównym centrum dowodzenia życiem domowym. Dlatego z taką starannością dobierasz nie tylko płytki i meble kuchenne do całościowej wizji, ale i garnki.

Gdy urządzasz kuchnię w stylu rustykalnym, w której królują wiekowe, drewniane meble, podłogę zdobią sztucznie postarzałe płytki, zabudowa kuchenna wykonana jest z cegieł, nie wybierzesz garnków nowoczesnych, które zakłóciłyby styl wiejskiej chaty. Raczej zdecydujesz się na naczynia pamiętające młodość twoich babć lub stylizowane na stare.

Jesteś nieco konserwatywna, preferujesz styl klasyczny, dlatego nie umieścisz w swojej kuchni drewnianych naczyń, ani też nowoczesnych, a tradycyjne, ponadczasowe garnki, które będą idealnie współgrać z panującej w niej klimatem.

Ze stylu klasycznego ewoluuje wiele innych, które wprawdzie mają wspólne korzenie, ale rozgałęziają się w stronę różnych nowatorskich koncepcji. Do takich należy styl staroangielski charakteryzujący się wysoką jakością mebli, które przypominają dzieła rzeźbiarza, ciepłym wnętrzem z nutką nostalgii i neoklasycznej tradycji. Podobają ci się takie luksusowe przestrzenie w stylu angielskim, zatem powinnaś wybrać klasyczne garnki.

Zawsze idziesz z postępem, dlatego też w kwestii aranżacji wnętrz wybierasz nowoczesny styl, odznaczający się minimalizmem, prostą formą dającą, w połączeniu z ergonomicznym, funkcjonalnym wyposażeniem, efekt oryginalnego designu. Do wyjątkowego całokształtu przyczyniają się inteligentne, innowacyjne garnki.

Nie należysz do osób ceniących sobie ostatnio modną prostotę i minimalizm, skłaniasz się zdecydowanie ku luksusowi, lubisz eleganckie wykończenia, dlatego z pewnością twoja kuchnia zaprojektowana została w stylu glamour. Wypełniają ją lśniące blaty, stół i krzesła o wyrafinowanych barokowych wykończeniach, duże błyszczące żyrandole okalające sufit, drobne lampiony, świeczki. A ostatecznym finezyjnym jej dodatkiem są modne garnki wizjonerskie, wyszukane lub lekkie i eleganckie.

Bez ogródek nazywasz siebie nowoczesnym mieszczuchem, lubisz mocne, żywe kolory, sztukę, dlatego twoja kuchnia reprezentuje styl pop, w który doskonale wpisują się atrakcyjne, żywe garnki.

To jakie garnki wybierzesz do swojej kuchni nie decyduje przypadek, ale styl wnętrz, będący wynikiem twojego gustu, upodobania.

Letnie cięcie drzew owocowych

Sierpień to miesiac cięć drzew pestkowych wiśni, czeresni, wczesnych odmian śliw, brzoskwiń, musimy więc zabrać się szybko do pracy ponieważ czekają w kolejce zbiory innych upraw.

Jak wiemy wiśnia owocuje na pędach jednorocznych więc musimy zastosować silne cięcie aby otrzymać duży przyrost pedów i obfite owocowanie.Takie cięcia musimy często powtarzać.
Czereśnie to z reguły duze drzewa i mamy problem ze zbiorem owoców,ja na działce mam drzewo bardzo wysokie i zastosowałam obniżenie korony. Zostawiłam mniejsze i cieńsze gałęzie a duże, grube wycięłam zostawiając ok 20cm czop. Wyrosną z niego nastęne pędy które będą owocowały. W ten sposób otrzymamy drzewo w mniejszym rozmiarze i przy okazji  odmłodzone.
Wycinamy wilki to znaczy jednoroczne pędy, które wyrosły na późnych odmianach jabłoni,gruszy,śliwy.Wycinamy pędy długie, powyżej40cmdługości,które rosna pionowo do góry w środku korony, zostawiamy pędy słabsze, rosnące łukowato lub skośnie. Zabieg ten ma na celu lepszy dostęp słońca do owoców.
Wszystkie rany które powstały po cięciach musimy koniecznie posmarować preparatami ze związkami miedzi lub specjalną mascią ogrodniczą. Możemy też opryskać drzewa przeciwko chorobom grzybowym. Musimy tylko bardzo uważać aby pogoda była bezwietrzna i bez opadów przynamiej kilka godzin.
Obfite plony powodują wyginanie się gałęzi grożąc ich złamaniem,musimy je koniecznie podeprzeć, do tego celu stosujemy drewniane tyczki które są zakończone widlasto. Najbardziej podatne na złamania są gałęzie grusz i śliw.
Sierpień to najlepszy okres na sadzenie i przesadzanie krzewów, zdążą się dobrze ukorzenić przed zimą.

Hałas w mieszkaniu w Ustawie deweloperskiej

Wejście w życie Ustawy deweloperskiej pozwoli łatwiej wyegzekwować naprawę usterek w zakupionej nieruchomości. Przed odbiorem budynku mogą być podstawą do rozwiązania umowy. Najlepiej zlecić wykonanie pomiarów izolacyjności akustycznej ścian. Opracowany raport badań stanowi dokument do roszczeń usunięcia usterek.

Według rozporządzenia Ministra Infrastruktury (Dz. U. nr 75 z 2002 r., poz. 690 ze zm.) poziom hałasu oraz drgań przenikających do pomieszczeń w budynkach mieszkalnych, a także zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach dotyczących ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach oraz oceny wpływu drgań na ludzi w budynkach. W budynkach tych, przegrody zewnętrzne i wewnętrzne, a także elementy budowlane powinny mieć izolacyjność akustyczną od dźwięków powietrznych dla: ścian zewnętrznych, stropodachów, ścian wewnętrznych, okien w przegrodach zewnętrznych, drzwi i okien wewnętrznych oraz od dźwięków powietrznych i uderzeniowych dla stropów. Dopuszczalne poziomy dźwięku w mieszkaniu określa norma PN-87/B-02151/02.
Niezmiernie ważną sprawą jest zastosowanie ścian zewnętrznych i wewnętrznych a także drzwi i okien o własnościach akustycznych, spełniających wymagania normowe. Wykonanie ww. przegród o własnościach akustycznych zgodnych z wymaganiami normy PN-B-02151 – 3:1999 zapewnia ograniczenie poziomu hałasu do poziomu dopuszczalnego. Jeśli jednak ściany lub stropy są o niedostatecznej izolacyjności akustycznej, wtedy mieszkańcy skarżą się na hałas przenikający przez te przegrody  działowe między mieszkaniami. Jaka są tego przyczyny? Jedną z nich jest źle zaprojektowany budynek, a drugą – zastosowane materiały budowlane są o niskiej izolacyjności akustycznej właściwej. Izolacyjności przegród budowlanych można ocenić na podstawie projektu budowlanego. Określenie dokładnych wartości wskaźnika oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej wymaga przeprowadzenia pomiarów w mieszkaniu. Jeżeli wykażemy, stosując jedną z tych metod, że jakaś przegroda nie spełnia wymagań normowych, to należy podjąć działania poprawy ich izolacyjności akustycznej. Zwykle z taką sytuacją mamy do czynienia z nowymi mieszkaniami. Deweloperzy powszechnie minimalizują koszty budynków i stosują tanie materiały budowlane, które nie spełniają wymagań akustycznych. Dlatego słyszymy sąsiadów nawet wtedy, gdy zachowują się niezbyt głośno.  Co w takich przypadkach należy uczynić? W istniejących mieszkaniach najlepiej wykonać badanie izolacyjności akustycznej ścian i stropów na dźwięki powietrzne lub uderzeniowe. Opracowany raport badań stanowi dokument do roszczeń usunięcia usterek.
Oddzielny przypadek stanowią mieszkania nabywane po wejściu Ustawy z dnia 16 września 2011 r o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz.U. 2011 Nr 232 poz. 1377). Wg niej „Nabywca ma prawo odstąpić od umowy deweloperskiej (Art. 29) jeżeli informacje zawarte w prospekcie informacyjnym lub w załącznikach, na podstawie których zawarto umowę deweloperską, są niezgodne ze stanem faktycznym i prawnym w dniu podpisania umowy deweloperskiej”. W prospekcie informacyjnym wymieniony jest projekt budowlany. Na podstawie projektu można ocenić izolacyjności akustyczne przegród budowlanych w mieszkaniu. Jeśli budynek lub przegrody budowlane w mieszkaniu są zaprojektowane (lub wykonane) niezgodnie polskimi normami, wtedy nie spełniają standardów akustycznych. Słyszymy sąsiadów lub hałas z łazienki. Zatem ocena projektu budowlanego stanowi podstawę do rozwiązania umowy kupna mieszkania. 

Zakładanie trawnika z nasion

Chociaż trawnik można zakładać w ciągu całego sezonu wegetacyjnego, najkorzystniej zrobić to wiosną (w kwietniu lub w maju). W glebie gromadzi się bowiem wówczas sporo wilgoci i zwykle jest już ciepło, co sprzyja kiełkowaniu nasion.

Dobry wygląd murawy w następnych latach po założeniu w dużym stopniu będzie zależał od tego, jak przygotujemy podłoże. Warto wziąść pod uwagę, że tam, gdzie planujemy rozłożenie "zielonego dywanu", gleba nie zawsze jest odpowiednia dla trawy. Na szczęście łatwo poprawić jej właściwości. Przystępując do zakładania trawnika, najpierw trzeba oczyścić teren z kamieni, gałęzi, pniaków i przeróżnych zanieczyszczeń. Trawa najlepiej rośnie na glebie lekkiej i przepuszczalnej, zawierającej próchnice, o lekko kwaśnym odczynie. Chcąc mieć piękny trawnik, należy więc przygotować podobne podłoże. Przede wszystkim trzeba zadbać o jego strukturę: tam, gdzie jest zbyt gliniaste - dodać piasek, a gdzie zbyt lekkie - ziemię kompostową. Kwasowość regulujemy, rozsypując kredę lub wapno. Następnie przekopujemy grunt na głębokość co najmniej 30cm - w małym ogrodzie szpadlem, a w większym - glebogryzarką. Na spulchnionym podłożu rozsypujemy nawozy mineralne, mieszamy je płytko z ziemią i zagrabiamy. Można też dodać torfu - wówczas grunt będzie wolniej wysychać. Podłoże przygotowujemy dwa tygodnie przed wysiewem nasion, aby ziemia zdążyła osiąść. Jeśli jednak nie możemy tak długo czekać, ziemię ugnietamy specjalnym walcem. Na koniec ją podlewamy (zwłaszcza jeśli jest słonecznie i sucho) i przystępujemy do wysiewu. Przygotowaną porcję nasion dzielimy na dwie części: jedną wysiewamy, chodząc równolegle w jednym kierunku, a drugą - chodząc prostopadle do pierwszego. Wygodniej jest oczywiście użyć siewnika. Po zakończeniu siewu wierzchnią warstwę gleby płytko zagrabiamy, a potem lekko ugniatamy. Na koniec teren dokładnie zraszamy, używajac sitek o delikatnym strumieniu, żeby woda nie wypukała nasion. Przez kilka pierwszych tygodni nie wolno dopuścić do przesuszenia podłoża, bo młode siewki są bardzo wrażliwe na brak wody i szybko giną. Ziemia powinna być zawsze lekko wilgotna (na głębokość 10-15 cm). Do pierwszego koszenia przystępujemy, gdy trawa osiągnie 8-10 cm.

Jakie meble ogrodowe?

Ciepła wiosenna pogoda i zbliżające się wielkimi krokami majówki zachęcają do tego, by zainteresować się meblami ogrodowymi. Wybierać możemy pomiędzy klasycznymi meblami drewnianymi, tymi wyplatanymi z wikliny albo kutymi z żelaza, które można zaliczyć do kowalstwa artystycznego.

Jakie meble ogrodowe? Takie pytanie zadają sobie ludzie zainteresowani ich zakupem w momencie, gdy dowiadują się jak duży mają wybór. Meble ogrodowe to nie tylko stoły albo ławki, które można ustawić w ogrodzie tak, by wygodnie podziwiać rosnącą w nim zieleń. Meble ogrodowe to też na przykład hamaki, parasole (niezbędne w ciepłe i słoneczne dni), leżaki i fotele albo… zjeżdżalnie i huśtawki dla dzieci. W przypadku tych ostatnich szczególnie ważne sprawdzenie jest czy są bezpieczne i wykonane z materiałów wysokiej jakości. Niezabezpieczone gwoździe albo inne metalowe elementy, ostre krawędzie, niestabilna konstrukcja albo brak informacji o tym jakim impregnatem pomalowano elementy drewniane (czy na pewno jest on nietoksyczny?) powinny dyskwalifikować taki potencjalny zakup.
W sklepach możemy znaleźć typowe drewniane meble ogrodowe, ale także wyplatane z wikliny lub poszukać czegoś z kategorii „kowalstwo artystyczne”. Te pierwsze to ogrodowa klasyka, którą łatwo odnowić lub odświeżyć ich wygląd przy użyciu farby.  Zazwyczaj nie są drogie, pasują do praktycznie każdego typu ogrodu i są stabilnymi konstrukcjami, odpornymi na podmuchy wiatru. Te zalety nie mają meble ogrodowe wyplatane z wikliny. Są one lekkie i nieodporne na deszcz – widząc gromadzące się chmury, należy je zabezpieczyć przed deszczem. Lekkość tych konstrukcji przekłada się na mobilność tych mebli – nie ma najmniejszych problemów z przeniesieniem ich w inny zakątek w ogrodzie. Atutu przenośności z pewnością nie mają meble ogrodowe kute z żelaza. To bardzo stabilne konstrukcje, które mogą przetrwać (przy założeniu, ze będą odpowiednio konserwowane) długie lata. Kute meble ogrodowe można zamówić u rzemieślników zajmujących się kowalstwem artystycznym, którzy zrealizują nasz projekt. W ten sposób zyskujemy unikalne meble ogrodowe, które są dopasowane do naszego gustu i stylu, w jakim utrzymany jest cały ogród. Z pewnością nie będą to najtańsze meble, ale efekt i jakość wykonania z pewnością będzie wart poniesionych wydatków.

Żaluzje poziome

Jeszcze kilkanaścielat temu żaluzje poziomeświęciły triumfy i można było je spotkać w niemalże każdym mieszkaniu. Potem nadeszły czasy, kiedy żaluzje poziome były passe. Teraz znowu wracają do łask!

Okno stanowi bardzo ważny element w każdym rodzaju pomieszczenia. Dzięki nim pomieszczenie staje się jasne i odpowiednio naświetlone. Niestety duża ilość okien zmniejsza uczucie prywatności w danym pomieszczeniu. W tym celu stosuje się różnego rodzaju rozwiązania, które mają podnieść komfort przebywania w pokoju. Bardzo popularnym rozwiązaniem są żaluzje poziome. Na rynku istnieje bardzo szeroki asortyment żaluzji, dzięki czemu możemy dopasować je do swojego wnętrza. Żaluzje poziome prócz tego, że spełniają bardzo ważną funkcje, są również istotnym elementem zdobniczym wnętrza. Warto zatem przed zakupem zastanowić się jakie będą najodpowiedniejsze. Żaluzje poziome wykonane są na ogół z dwóch rodzajów materiałów: z aluminium oraz drewna. Żaluzje wykonane z aluminium są gwarantem wysokiej żywotności. Mogą zostać również polakierowane na dowolny kolor, co daje bardzo duże pole manewru. Osoby, których pomieszczenie wykonane jest w bardziej klasycznej stylizacji, z pewnością zdecydują się na wariant z żaluzjami drewnianymi. Są one wykonane najczęściej z drewna egzotycznego. Na rynku dostępne są również modele sterowane elektroniczne: za pomocą pilota, bądź też przełącznika naściennego. Żaluzje poziome znajdą zastosowanie niemal w każdym rodzaju pomieszczenia. Wszystko dzięki ich uniwersalności. Doskonale chronią naszą prywatność oraz w razie potrzeby niwelują nadmiar promieni słonecznych wpadających do pomieszczenia.

Ogrodzenie ogrodzeniu nierówne - czyli panele kontra siatka

Siatka i panele to dwa rodzaje ogrodzeń, które możemy zamontować stosunkowo szybko i łatwo. Co więcej, są one tańsze niż ogrodzenia murowane czy kute.

Siatka i panele różnią się od siebie w zakresie sposobu montażu i wytrzymałości, no co ma wpływ technologia wykonania i rodzaj zastosowanego drutu – warto zatem przyjrzeć się im bliżej.
Ogrodzenia wykonane z paneli lub siatki są popularne i stanowią dobre rozwiązanie, zwłaszcza na działkach o dużej powierzchni i przy bocznych liniach posesji. Ogrodzenie powinno służyć przez długie lata i być łatwe w konserwacji. Właściwie dobrane, zabezpiecza posesję, harmonijnie współgra z architekturą działki, jest estetyczne i funkcjonalne. Przyjrzyjmy się zatem, jak pod tym względem prezentują się panele i siatka.

Siatka ogrodzeniowa

Najczęściej spotykanym rodzajem ogrodzenia siatkowego jest ogrodzenie plecione, wykonane z drutów, których ogniwa nie są ze sobą połączone na stałe. Siatka tego typu dostępna jest w rolkach, co niestety wpływa na jej jakość – zwinięta siatka może się odkształcać. Montaż plecionki jest czasochłonny i skomplikowany – należy ją rozwinąć i przycinać w miejscach łączenia. Wymagane jest również zastosowanie odkosów przy narożnych słupach, co stanowi dodatkowy koszt. Siatkę należy naciągnąć przy użyciu drutów naciągowych na górze i na dole ogrodzenia. Z tego względu, jej montażu nie da się wykonać samodzielnie. Dodatkowo, ze względu na swoją stosunkowo niewielką sztywność jest podatna na wgniecenia i odkształcenia. Jeśli dzieci urządziły sobie na działce pole do gry w piłkę nożną, a ogrodzenie służy im za bramkę, to siatka może szybko ulec wgnieceniu na skutek uderzeń piłką.

Innym sposobem zabezpieczenia terenu jest zakup siatki zgrzewanej. Jest ona zbudowana ze zgrzanych ze sobą na stałe drutów i posiada zazwyczaj oczka w kształcie kwadratów. Taka konstrukcja siatki zapewnia jej nieco większą sztywność w porównaniu z siatką plecioną i powoduje, że jest ona łatwiejsza w montażu. Nie wymaga naciągania, a do jej zamontowania wystarczy zwykle jedna osoba.

Ogrodzenia siatkowe: plecione i zgrzewane, występują najczęściej w dwóch rodzajach powłok – drut ocynkowany lub powłoka z PCV. Siatka wykonana z drutu ocynkowanego charakteryzuje się większą wytrzymałością. Jej mankamentem jest jednak to, że występuje tylko w  kolorze srebrnym. Jeśli chcemy ubarwić nasze ogrodzenie, możemy zabrać się za malowanie lub wybrać siatkę powlekaną PCV. Wykonana jest ona z drutu pokrytego dodatkowo warstwą tworzywa, które może występować w różnych kolorach. Takie ogrodzenie posiada jednak mniejszą odporność na korozję – warstwa drutu jest cieńsza, a PCV ulega kruszeniu w wyniku działania czynników atmosferycznych. Ogrodzenia siatkowe zabezpieczone są tylko przez ocynk galwaniczny, który dodatkowo ulega zniszczeniu w wyniku zgrzewania. Powoduje to zwiększoną podatność na rdzę.

Panele ogrodzeniowe

Panele ogrodzeniowe to uniwersalne ogrodzenie, wykorzystywane do zabezpieczenia zarówno prywatnych posesji, jak i obiektów przemysłowych oraz publicznych. Panele zbudowane są zwykle z drutów stalowych o różnych średnicach (w zależności od wymaganej wytrzymałości), które zgrzewa się ze sobą. Dodatkową wytrzymałość w tego typu ogrodzeniu stanowią przegięcia poziome, których ilość jest uzależniona od wysokości panelu. Druty paneli są mniej elastyczne i zwykle grubsze w porównaniu z drutami wykorzystywanymi w ogrodzeniach siatkowych. Dzięki temu panele są dużo bardziej trwałe i zapewniają większe poczucie bezpieczeństwa.

Ogrodzenia panelowe kupuje się na sztuki, dopasowując ilość i rozmiary paneli do powierzchni i rodzaju terenu, który chcemy zabezpieczyć. Do paneli dobieramy słupki montażowe, które będą stanowić podstawę konstrukcji naszego ogrodzenia i obejmy montażowe, dzięki którym przymocujemy panele. – Panele to inny rodzaj ogrodzenia niż tradycyjne ogrodzenie kute. Pierwszą różnicę widać już w cenie, gdyż panele są rozwiązaniem tańszym – tłumaczy Marek Malec pracownik firmy produkującej systemy ogrodzeniowe –  Ogrodzenie z paneli dobrze wpisuje się w krajobraz otoczenia, nie musi przy tym wyglądać jak ogrodzenie przemysłowe. Dzięki różnorodności kształtów i  możliwości malowania paneli poprzez lakierowanie proszkowe w palecie barw RAL, nasze ogrodzenie może przybrać dowolny kolor – dodaje Malec.

Panele ogrodzeniowe, aby dobrze spełniały swą funkcję, powinny posiadać właściwe zabezpieczenia antykorozyjne. W przeciwnym razie, ogrodzenie zamiast prezentować się estetycznie, szybko zacznie szpecić otoczenie. Dobre panele przed korozją chronią 3 rodzaje powłok. Są to zabezpieczenia w postaci ocynku ogniowego lub powłoki wykonanej lakierem proszkowym w palecie RAL, gdzie podkład stanowi ocynk galwaniczny, sam w sobie spełniający funkcje ochronne. Trzecim rodzajem powłoki jest połączenie ocynku ogniowego z malowaniem na dowolną barwę z palety RAL. Zabezpieczenia te zapewniają długotrwałą ochronę przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych. Gwarancji na nasze panele udzielamy na okres do 7 lat – wyjaśnia Marek Malec.

Panele kontra siatka - podsumowanie

Największą uniwersalnością spośród opisanych powyżej rodzajów zabezpieczeń charakteryzują się panele ogrodzeniowe. Wizualnie prezentują się one dużo lepiej niż zwykła siatka pleciona, która jest najtańsza, ale i najmniej wytrzymała – można ją szybko przeciąć nożycami do cięcia drutu. Z kolei siatka zgrzewana może służyć zabezpieczeniu terenu i jednocześnie pełnić funkcje ozdobne, ale ustępuje panelom pod względem wytrzymałości. W tym aspekcie panele są bezkonkurencyjne, charakteryzuje je również duża sztywność, która przekłada się na odporność na wygięcia. Panele zapewniają najtrwalsze zabezpieczenie terenu i wysoką odporność na korozję. Ich przewagą jest też szybkość i prostota montażu oraz szeroka gama kolorystyczna. Paneli nie trzeba malować, żeby uzyskać trwały kolor ogrodzenia. Jeśli zależy nam na połączeniu estetyki z solidnością, dobrym wyborem wydają się właśnie panele ogrodzeniowe.

Wiosna podbudowuje do budowy.

Wraz z przyjściem wiosny budzimy się do życia, integralnie z przyrodą. Osoby mieszkające we własnych domach odświeżają wnętrza, oczyszczają teren wokół swojej posesji, a ci, którzy przez sezon zimowy planowali budowę swojego wymarzonego budynku, wraz z nadejściem wiosennego powiewu, zabierają się do upragnionej pracy.

By jednak efekty były zauważalne, nie wystarczą plany, marzenia, a nawet chęci, jeśli nie zaopatrzymy się w odpowiednie materiały budowlane.

Mamy działkę, wszelkie formalności są za nami, ekipa budowlana gotowa do działania, czas zatem rozglądnąć się za właściwymi materiałami, od których zależeć będzie solidność naszego przyszłego domu. Nie może być to pochopna decyzja, więc opcja z tzw. pierwszym lepszym materiałem z pewnością się nie sprawdzi.

Dawniej przy wznoszeniu ścian bazowano na kamieniu, drewnie, glinie, później cegle, dziś materiały budowlane to dość szeroki temat, składają się na nie nie tylko elementy budowlane, czyli pustaki, ale i farby, lakiery, gładzie, gipsy, systemy rynnowe, elementy drogowe i chodnikowe. Jak to wszystko ogarnąć? W bardzo prosty sposób, dziś w dobie XXI w., możesz bez wysiłku zaoszczędzić czas, odwiedzając internetowe sklepy budowlane, a jak wiadomo wszystkim, którzy są na etapie budowy, czasu wciąż brakuje.

Dziś rynek oferuje pełny asortyment niezbędnych elementów budowlanych. Proponuje nam pustaki i bloczki betonowe. Czym się od siebie różnią? Bloczki nie posiadają drążeń. Pustaki służą głównie do wznoszenia ścian budynków, najczęściej jednowarstwowych, trójwarstwowych, oraz tzw. ścian nośnych, a nierzadko też ścianek działowych. Ich zaletą jest różnorodność rozmiarów, poza tym są większe od cegieł i bloczków, co znacznie skraca czas budowy. Ponadto są wysoce wytrzymałe, mają dobre właściwości termoizolacyjne i termo kumulacyjne, charakteryzują się znakomitą izolacyjnością akustyczną, ognioodporne, paro przepuszczalne, nienasiąkliwe, odporne na działanie pleśni i grzybów. Nie bez powodu są powszechnie stosowanym materiałem.

W budownictwie coraz powszechniejsza staje się rezygnacja z fundamentów wylewanych z masy betonowej, na rzecz betonowych bloczków fundamentowych, co oczywiście jest zrozumiałe, dziś wszystko zmierza ku uproszczeniu pracy, i słusznie. Z pewnością wiele osób zna z własnego doświadczenia, lub z opowieści, takie sytuacje, jak uciążliwe dowożenie betonu na plac budowy, rozlewanie się betonu na boki, jego skuwanie, nierzadko kończące się uszkodzeniem folii izolującej beton od podłoża, wymagającym kosztownej i czasochłonnej wymiany. Bloczki skracają czas budowy, ponieważ nie jesteśmy ograniczeni czasem jego schnięcia, są najlepszym rozwiązaniem, atrakcyjnym cenowo, wygodnym, ułatwiającym pracę. Co ważne są bardzo odpornym, wytrzymałym, materiałem.

Mając do dyspozycji tego typu materiały budowlane, możemy sięgać myślami w przyszłość i to w szybkim tempie, dlatego możemy zacząć rozglądać się za elementami drogowymi, chodnikowymi, które atrakcyjnie wypełnią przestrzeń wokół domu, farbami, które pokolorują wnętrza, czy systemami rynnowymi, które zabezpieczą nasz dom.