Świece jako oryginalny element dekoracji i oświetlenia.

Każdy kto dekorował jakieś wnętrze wie, że ważną rolę odgrywa w tym oświetlenie. Świece to artykuły dekoracyjne, które pięknie zdobią i wprowadzają blaskiem płomienia ciepłe światło. W dzisiejszych czasach co raz większą wagę przywiązujemy do wyglądu miejsc, w których często przebywamy, staramy się je dekorować. Istotnym elementem każdej aranżacji wnętrz jest oświetlenie, które dobrze dobrane nadaje miejscu odpowiedniego stylu i charakteru. Specyficznym elementem oświetleniowym pomieszczeń są świece. Są to artykuły dekoracyjne, które spełniają wiele zadań, przede wszystkim ozdabiają, ale mogą pełnić też funkcję oświetleniową. Gdy nie są podpalone, mogą zdobić stoły, szafki i inne meble. Świeczki zapalone w odpowiednim momencie wprowadzą magiczną, ciepłą atmosferę, wytworzą niepowtarzalny nastrój a ich blask nada pomieszczeniu specyficznego światła. Światło pochodzące z płomienia świecy jest stonowane i przyjemne. Kiedy chcemy odpocząć, poczuć się bezpiecznie powinniśmy zapalić świece, zamiast włączać inne elektryczne źródła światła. Bardzo duży wybór świec dekoracyjnych sprawia, że możliwości ozdabiania nimi wszelkich wnętrz są ogromne. Można je stosować zarówno w dużych jak i małych pomieszczeniach, ciemnych i jasnych. Natężenie światła pochodzącego od świec można dozować podpalając ich większą lub mniejszą ilość. Świece znajduą zastosowanie w różnych miejscach w których przebywamy, dlatego też zagościły na stałe w rozmaitych pomieszczeniach. Mogą one pięknie udekorować mieszkanie, ale są również istotnym elementem dekoracyjnym sal weselnych, restauracji, czy hoteli. Co raz częściej można je spotkac w salonach SPA, gabinetach kosmetycznych i innych miejscach tego typu. Świeca to bardzo piękne i specyficzne żródło światła. Komponowanie nowoczesnego i przyjaznego wystroju wnętrz nie może obejść sie bez świec dekoracyjnych.

Co sadzić na murkach?

Od niedawna mam ogródek, a w nim od strony południowej murek, chciałbym go tak obsadzić aby rzeczywiście zdobił ogród zarówno zimą jak i latem. Znajdziesz tu ciekawe informacje. Murek kwiatowy, podobnie jak ogródek skalny, najlepiej obsadzać iglakami, bylinami i roślinami cebulowymi, tak aby tworzyły harmonijną całość, cieszącą oko o każdej porze roku. Najlepiej wybierać gatunki odporne na suszę i nasłonecznienie. Ładnym tłem roślin skalnych sa zawsze iglaki. Dobrze jest wybierać odmiany karłowe i raczej pnące się (np. kosodrzewinę). W środku można posadzić rośliny nieco wyższe (ale nie za wysokie!), np. pierwiosnki ząbkowane, maki, kocimiętkę, len ubiorek, goździki pierzaste i dzwonki karpackie. Na brzegu murka ładnie wyglądają rośliny o zawieszających sie pędach - żagwin, smagliczka, mydlnica. W szczelinach między kamieniami można posadzić gatunki tworzące niewielkie dywany, które z czasem zasłonią spoiny, np. głodek, goździk kropkowany, rojnik, skalnicę, naradke macierzankę. Do bylin mocno rozrastających się należa: żagwin, rozchodnik, rogownica, smagliczka, floks szydlasty. Dobierając gatunki należy pamiętać przede wszystkim o tym żeby gatunki silnie rosnace nie zagłuszały tych słabszych. Rośliny skalne po posadzeniu należy podlewać często ale umiarkowanie, a laten w upalne dni wczesnym rankiem lub wieczoren obficie. Ważne jest regularne usuwanie chwastów, które mogłyby zagłuszyć delikatniejsze rośliny. Silne rosnące okazy trzeba dzielić i sadzić w nowych miejscach, aby się za bardzo nie rozrosły. Jesienią po pierwszych przymrozkach, dobrze jest okryć rośliny, szczególnie młode, suchymi liściami lub jedliną. Można też zamontować jakieś oświetlenie by w nocy także wyglądał pięknie.

O liliach

Lilie to jedne z najpiękniejszych kwiatów są znane i uprawiane od stuleci. Rosną dziko tylko na północnej półkuli w wielu krajach Europy i Ameryki, najwięcej gatunków występuje jednak w Azji. Ogrodnicy krzyżuja ze sobą różne gatunki lilii, uzyskiwali coraz to nowe odmiany i dziś jest ich kilka tysięcy. Najłatwiejsze do uprawy są lilie białe, królewskie i tygrysie. Lilia biała dorasta do 80 – 120 cm, ma wolne czysto białe kwiaty. Lilia królewska jest wyższa od białej osiąga 150 cm wysokości. Jej białe, ale zaróżowione z zewnątrz kwiaty mają trąbkowaty kształt i silnie pachną. Lilia tygrysia swą nazwę zawdzięcza brunatnym cętkom na intensywnie żółtych i pomarańczowych kwiatach o mocno wywiniętych płatkach. W naszych warunkach klimatycznych do uprawy w ogrodzie doskonale nadają się też lilia z grupy tzw. Mieszańców azjatyckich, odznaczające się niewielkimi wymaganiami glebowymi i dużą odpornością na mrozy. Ich kwiaty maja różne barwy, od białej, poprzez różową i pomarańczowa, do czerwonej i purpurowej a kształtem przypominają kielichy, gwiazdy lub turbany. Najokazalsze lilie ogrodowe dorastają do 2 m wysokości mieszańce trąbkowe o dużych, intensywnie pachnących kwiatach w pastewnych kolorach. Odmiany te mogą u nas zimować w gruncie, wymagają jednak okrycia na zimę. DO najpiękniejszych, ale też najdroższych i najtrudniejszych w uprawie należą mieszańce orientalne. Są bardzo wrażliwe na mróz, na zimę trzeba więc je wykopywać i do wiosny przechowywać w chłodnym pomieszczeniu. Lilie ogrodowe kwitną od wczesnego lata do jesieni. Najprędzej, bo już na początku czerwca, zakwitają mieszańce azjatyckie, a pod koniec miesiąca lilie białe. W lipcu i sierpniu ozdobą ogródka będą lilie królewskie, tygrysi mieszańce trąbkowe, natomiast lilie orientalne rozpoczną kwitnienie dopiero pod koniec sierpnia.

Rozmnażanie roślin metodą in vitro

Coraz częściej przy opisach sposobów rozmnażania różnych gatunków i odmian roślin spotykamy sformułowanie "można rozmnażać metodą in vitro". Co to oznacza? Każdy miłośnik roślin wie, że aby uzyskać potomne rośliny o tych samych właściwościach jak rośliny mateczne, należy rozmnażać je wegetatywnie tzn. przez podział roślin, sadzonki zielne lub zdrewniałe, kłącza czy cebule. Metoda in vitro również należy do tego sposobu rozmnażania i polega na pobieraniu fragmentów roślin matecznych, namnożeniu ich i ukorzenieniu w warunkach sztucznych tzn. na pożywkach w szklanych naczyniach, a następnie wysadzeniu ich do podłoży już w warunkach naturalnych. Często metodę tę określa się jako „mikrorozmnażanie”, ze względu na bardzo małe rozmiary fragmentów roślin, zwanych eksplantami, które pobiera się z rośliny matecznej. Tymi fragmentami mogą być pąki kątowe (boczne) lub wierzchołkowe (lub ich części, tzw. merystemy), jednowęzłowe odcinki pędów, fragmenty cebul lub kawałki liści. Etapy produkcji in vitro: Etap wstępny – polega na wyborze i przygotowaniu rośliny matecznej, z której pobierane będą eksplanty. Etap zakładania kultury – obejmuje pobranie i wyłożenie eksplantu na pożywkę. Etap namnażania - polega na otrzymaniu dużej liczby mikrosadzonek, poprzez oddzielanie nowopowstałych pędów i przenoszenie ich na nowe pożywki, aż do otrzymania pożądanej ich liczby. Etap ukorzeniania – otrzymane mikrosadzonki ukorzenia się na pożywkach. Etap aklimatyzacji – polega na przygotowaniu i zahartowaniu roślin przed ich przeniesieniem z warunków sterylnych do warunków naturalnych. Zalety rozmnażania metodą in vitro: Produkcja roślin trwa przez cały rok, ponieważ rozmnażanie i ukorzenianie odbywa się w laboratorium w warunkach sztucznych, niezależnie od zewnętrznych warunków atmosferycznych;rośliny otrzymane tą metodą często sprzedawane są w pojemnikach (np. borówka wysoka, jeżyna bezkońcowa, winorośl, aktinidia), co umożliwia ich wysadzanie na miejsce stałe praktycznie przez cały okres wegetacyjny;możliwość otrzymania bardzo dużej liczby roślin w określonym czasie w porównaniu do metody tradycyjnej;wysoka zdrowotność roślin otrzymanych tą metodą dzięki ich produkcji w warunkach sterylnych;silne odmłodzenie roślin, co zapewnia ich dobre przyjęcie się oraz szybki i bujny wzrost po wysadzeniu w warunkach naturalnych;dodatkową korzyścią jest znaczne obniżenie kosztów założenia plantacji przy użyciu roślin pochodzących z in vitro (np. borówka brusznica), ominięcie trudności przy rozmnażaniu metodami tradycyjnymi (borówka wysoka), czy też możliwość ocalenia gatunków rzadkich lub ginących ( np. malina moroszka, podlegająca ścisłej ochronie). W przypadku roślin sadowniczych, takich jak wiśnie czy śliwy, drzewa wyprodukowane metodą in vitro cechuje przedłużenie fazy juwenilnej (młodocianej) i znaczne opóźnienie wejścia w okres kwitnienia i owocowania (o rok). Z biegiem czasu drzewa in vitro plonują coraz lepiej, a w przypadku drzew wiśni można uzyskać plon owoców o 20% większy w porównaniu do drzew rosnących na podkładkach. Cechą roślin z kultur in vitro jest również pojawienie się zmienności genotypowej, która objawia się różnym wyglądem zewnętrznym roślin matecznych i potomnych, np. innym kształtem liści czy zmienionym kolorem płatków kwiatów. W ostatnim przypadku cecha ta może być uznawana za zaletę, tym bardziej, że ten rodzaj zmienności jest przejściowy i w krótkim czasie rośliny tracą tę „inność”. Warto wiedzieć Pierwszą rośliną sadowniczą, otrzymaną metodą in vitro na skalę produkcyjną była truskawka. Obecnie coraz więcej gatunków i odmian roślin jagodowych i sadowniczych jest objętych tą technologią produkcji. Bardzo ważne miejsce zajmują również rośliny ozdobne. Informacji na temat sposobu rozmnażania kupowanej rośliny powinna udzielić osoba obsługująca punkt sprzedaży.

Jakie pnącza wybrać do naszego ogrodu?

Większość roślin pnących pochodzi z lasów tropikalnych. Ukorzeniają się w dobrze ocienionej glebie i wspinają się na podpory, zakwitając dopiero gdy dotrą na samą górę. Dlatego pnącza w naszym ogrodzie najlepiej rosną, mając korzenie w chłodnej przepuszczalnej glebie, a wierzchołki w słońcu. Które wybrać do naszego ogrodu?. Wonne pnącza Jeżeli lubimy pachnące kwiaty, zróbmy miejsce dla powojnika górskiego (Elizabeth) , który wiosną pachnie wanilią, wiciokrzewu japońskiego (Halliana) o pięknym zapachu, który utrzymuje się przez całe lato, jaśminu właściwego, składnika wielu perfum i kosmetyków oraz używanego w aromaterapii, glicyni, no i naturalnie dla pnących róż, na przykład odmiany (Compassion), która jest łosiosoworóżowa, z lekkim morelowopomarańczowym odcieniem. Odporność na zimno Jeżeli mamy ogród w rejonie, w którym zimy są surowe, rozsądnie dobierzmy rośliny pnące. Do najodporniejszych na mróz należą dzikie gatunki powojników, na przykład powojnik alpejski, powojnik pnący, wiciokrzew, glicynia, bluszcz i winobluszcz, kokornak. Młode rośliny większości pnączy wymaqają osłony przed mrozem, dlatego nie zapominajmy o właściwym ich zabezpieczeniu w czasie pierwszych zim po posadzeniu.Niezbędne jest zwłaszcza osłonięcie nasady rośliny, na przykład grubą warstwą ściółki. Dywan z pnączy Niektóre pnącza nawet bez podpory pionowej będa rosnąć nadal ,tyle że już nie w pionie , ale poziomo. Możemy to wykorzystać do zasłonięcia powierzchni gleby w miejscach, które jest trudno pielęgnować lub nie wuglądają zbyt ładnie. Bluszcz to najlepsza roślina okrywowa, która tłumi chwasty, powojnik górski natomiast szybko pokrywa duże powierzchnie i kwitnie wspaniale w maju oraz czerwcu. Dobre połączenia pnączy Spróbujmy połączyć obok siebie dwa różne pnącza, kwitnące równocześnie albo o różnych porach. Aby przedłużyć okres kwitnienia, często zestawia się róże z kwitnącymi wiosną lub latem powojnikami, ale możemy także spróbować połączyć jaśmin nagokwiatowy z powojnikiem Maksymowicza, które na jesieni i wczesną zimą. Jednoroczne pnącza, takie jak nasturcja, groszek pachnący, wilec czy chmiel zwyczajny lub fasola wielokwiatowa, będą dobrymi towarzyszami na lato dla zimozielonego bluszczu.Starannie dobierajmy rośliny do sadzenia w grupie, aby uzyskać jak najlepszy efekt. Jak szybko przysłonić mur Bluszcz i atkinidia pstrolistna mogą dorosnąć do wysokości metra w ciągu roku, ale chcąc uzyskać szybsze efekty, posadźmy kilka roślin tego samego gatunku. Cieniste zakątki Pnącza o pstrokatych liściach, takie jek aktinidia pstrolistna, z różowo-białym liśćmi na wiosnę, a także winnik zmienny (Elegans) o pięknych różowych pędach oraz różowo i biało nakrapianych liściach, ożywiają zacienione miejsca w ogrodzie.Dobrze jest także wykorzystać pstrokate bluszcze, jak bluszcz kanaryjski (Veriegata) , bluszcz kolchicki (Sulphur Heart) i bluszcz pospolity (Glacier). Pnąca hortensja Hortensja pnąca jest kuzynem hortensji drzewiastej o wielkich błękitnych lub rózowych kwiatach. Ma płaskie białe kwiaty, które ukazują się w czerwcu na tle pięknych ciemnozielonych liści. Tej hortensji odpowiada północna ściana, ale potrzebuje światła, unikajmy więc sadzenia jej w pobliżu sąsiadujących drzew. Jak uzyskać szybko kwitnącą glicynię Niektóre glicynie potrzebują 10-20 lat, aby zakwitnąć, gdy uprawiane są z nasion. To zniechęci każdego ogrodnika. Żeby uniknąć tego problemu, kupmy glicynię, która kwitnie w momencie zakupu. Alternatywą jest wybór szczepionych roślin, które zakwitną po 2-3 latach. Nie stosujmy pod świeżo posadzoną glicynię nawozu bogatego w azot, ponieważ spowodowałby silniejszy wzrost łodyg oraz liści i w rzeczywistości mógłby opóźnić kwitnienie. Jakie pnącza na jakie mury Wybieramy odpowiednie do naszych murów w ogrodzie gatunki pnączy.Jeśli mamy mur ze szczelinami, unikajmy pnączy, takich jak winobluszcz, hortensja pnąca czy bluszcz, które mają korzenie przybyszowe i przylgi,jeśli mają się piąć po murze z miękkiego kamienia, bądź po murach ze szczelinami. Rośliny te będą rosły powoli, wykorzystujac każdy kącik i szczelinę, przez co osłabią złącza i spowodują utrzymywanie się wilgoci w murze. Jeżeli mamy nowoczesny mur z betonu to bluszcz nie może się przytwierdzić do muru. W tym przypadku, jeżeli chcemy mieć pnącza na murze musimy zastosować krarkę jako podporę roślin.

Bakterie coli w wodzie pitnej budzą strach - jak się ich pozbyć bez używania środków chemicznych?

Bakterie E. Coli, czyli pałeczki okrężnicy, to szczep, który budzi przerażenie. Prasa coraz częściej donosi o pojawianiu się ich w miejskich wodach wodociągowych i na własnych ujęciach. Jednym ze sposobów na pozbycie się ich na trwałe jest stosowanie lampy UV. Montowane są powszechnie w świecie do dezynfekcji wody, bez stosowania temperatury i chemikaliów. Zastosowanie ich jest śmiercionośne dla mikroorganizmów. Warto wiedzieć, że bakterie E. Coli są mało odporne na działanie wysokich temperatur. Ogrzewane dopiero przez 20 minut w 60 stopniach giną. Usunąć je można także za pomocą tradycyjnych środków dezynfekujących. Należy jednak pamiętać, że przy niskiej temperaturze i dużej wilgotności są w stanie przeżyć nawet rok. 5901_bakterieecoliwczeskiejwodziemineralnej_0_1 Szczególną uwagę należy zwracać na pochodzenie spożywanej wody. Wiele osób korzystających z własnych ujęć nie robi bakteriologicznych badań wody. Wody powierzchniowe oraz płytkie wody podziemne mogą być skażone biologicznie. Mogą zawierać wirusy, bakterie i ich formy przetrwalnikowe oraz pasożyty. Bakterie coli mogą zistnieć w miejscach w, których ich nigdy nie było. Picie takiej wody może powodować choroby. Jednym ze sposobów jest dezynfekcja wody promieniami UV. Celem takiej dezynfekcji wody jest zniszczenie w/w zanieczyszczeń biologicznych oraz zapobieżenie ich wtórnemu rozwojowi w sieci wodociągowej. Do tego celu z powodzeniem służą lampy UV. Dezynfekcja wody promieniami UV pozwala uniknąć wprowadzania do wody środków chemicznych, nie zmienia jej składu fizykochemicznego, smaku i zapachu. Promieniowanie ultrafioletowe jest promieniowaniem elektromagnetycznym. Lampa UV składa się z komory, przez którą przepływa woda oraz z zamontowanego wewnątrz niej promiennika lub zespołu promienników emitujących promieniowanie UV na wypadek przepalenia się jednego z żarników. Lampa UV skutecznie zlikwiduje bakterie w domku jednorodzinnym, a równolegle zainstalowanie wilelu lamp może zlikwidować i niedopuścić już nigdy bakterii nawet w całych miejscowościach. Co ważne. Bakterie coli po dezynfekcjach chemicznych mogą się pojawić po pewnym czasie ponownie. Lampy UV pracując 24 godziny na dobę zabezpieczają w sposób ciągły przedostanie się do wodociągu ewentualnie nowych bakterii. Lampa UV to nic innego jak tuba ze stali kwasoodpornej w , której znajduje się rurka szklana. W tej rurce umieszczony jest żarnik UV. Woda wchodząc z jednej strony opływa rurkę szklaną w której jest żarnik i w ten sposób zostale poddana promieniom UV. Zalecane jest montowanie lamp UV za urządzeniami do uzdatniania wody typu filtry wstępnego oczyszczania, zmiękczacze czy odżelaziacze. Lampa UV skutecznie eliminuje z wody 99,98% bakterii i wirusów. Jej działanie nie wpływa negatywnie na parametry organoleptyczne wody. Zainstalowane wewnątrz żarniki ( jarzeniówk )i zapewniają długi czas działania..Konstrukcja obudowy umożliwia łatwą wymianę lampy jarzeniowej Zalety stosowania dezynfekcji wody lampami UV: - nie powodują żadnych zmian w składzie chemicznym wody - nie istnieje możliwość przedawkowania - niskie koszty eksploatacji - brak kłopotów z chlorem i korozją - obudowy lamp wykonane ze stali kwasoodpornej

Szczodrzeńce

Szczodrzeńce to bardzo efektywne krzewy ozdobne. Do niedawna w sklepach ogrodniczych można było spotkać żółto kwitnące krzewy szczodrzeńca. Obecnie w Polskich szkółkach uprawia się kilka gatunków i kilkanaści odmian szczodrzeńców. Ogromną ich zaletą są bardzo małe wymagania glebowe. Mogą rosnąć z powodzeniem nawet na bardzo suchym, piaszczystym podłożu, najbardziej odpowiadają im gleby kwaśne oraz ciepłe słoneczne stanowiska, dlatego świetnie nadają się do uprawy na wrzosowiskach i w ogrodach skalnych. Charakteryzują się bardzo obfitym kwitnieniem rzadko spotykanym u innych krzewów. Kwiaty szczodrzeńców mają charakterystyczne dla całej rodziny motylkowatych kształty i budowę. Do sadzenia najlepiej wiosną należy kupować wyłącznie rośliny w doniczkach, gdyż te z tzw. Gołym korzeniem bardzo źle się przyjmują. Starszych krzewów nie wolno przesadzać. Warto wiedzieć że szczodrzeńce są przysmakiem królików i zajęcy, dlatego powinno się je uprawiać na terenach ogrodowych. Najpopularniejszym gatunkiem jest żółto kwitnący żarnowiec miotlasty często spotykany na suchych terenach zachodniej Polski. Żarnowiec miotlasty ma zielone pędy, dorastające czasami do 2m wysokości. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiaty wyrastają pojedynczo lub po dwa, z katów liści często wzdłuż całej długości pędu. Jedyną wadą tego gatunku jest niezupełna odporność na niskie temperatury. Żarnowiec miotlasty najlepiej rośnie zachodzie kraju, ale i w Polsce centralnej z powodzeniem może być uprawiany na ciepłych i zacisznych stanowiskach. Jesienią na wszelki wypadek dobrze jest okryć nasadę krzewów niewielkim kopczykiem ziemi, jeżeli pędy przemarzną, to i tak szybko się zregenerują. Oprócz żółtego szczodrzeńca uprawia się u nas kilka odmian o innych barwach kwiatów.