Czas jemioły

Zapewne wielu z nas zastanawiało się kiedyś nad tym, czym są widoczne na niektórych gatunkach drzew "zielone kule", Te gigantyczne, bo mierzące czasami nawet ponad metr średnicy kule to krzewy jemioły pospolitej. Okres Świąt Bożego Narodzenia to czas kiedy kupujemy jemiołę do dekoracji domu. Wiesza się ją nad drzwiami – co wróży zgodę, szczęście i miłość. Do świątecznej tradycji należy również całowanie się zakochanych pod jemiołą. Jemioła posiada również wartości lecznicze, stosowana głównie w schorzeniach nadciśnienia, padaczki oraz przy krwotokach. Należy stosować ją bardzo ostrożnie gdyż w nadmiarze jest trująca. W Polsce występuje jeden gatunek jemioły - jemioła pospolita (Viscum album)- zimozielona roślina o kruchych, widlasto rozgałęzionych, pędach. Pędy wraz liśćmi tworzą oliwkowozielone „kule” żyjące nawet do 70 lat. Jemioła należy do półpasożytów, ponieważ posiada w liściach i łodygach chlorofil, dzięki któremu może wytwarzać wystarczające dla swego rozwoju ilości związków organicznych. Znaleźć ją można na gałęziach i pniach drzew: topoli, wierzby, jabłoniach, brzozach, czasami na jodłach i sosnach, natomiast najrzadziej na dębach. Jemioła nie jest szczególnie szkodliwa dla swoich żywicieli, nie doprowadza bowiem do jego śmierci, gdyż pobiera od nich tylko wodę z solami mineralnymi, może jednak znacznie osłabić żywiciela. Wodę z solami mineralnymi pobiera poprzez ssawki, które rozgałęziają się pod korą gospodarza. W lutym i marcu na roślinie pojawiają się kwiaty, które przeobrażają się w białe owoce – nibyjagody. Dojrzewają zimą i są wtedy pożywieniem dla ptaków. Lepkie owoce łatwo przenoszone są przez ptaki na inne drzewa, gdzie przylepiają się i szybko kiełkują. W okresie wiosenno-letnim zapominamy o jemiole, dopiero zimą, nagie gałęzie drzew odsłaniają ją w pełnej okazałości ukazując zielone kule.

Diabeł tkwi w szczegółach

Dom jest miejscem, któremu poświęcamy najwięcej uwagi. Aranżujemy go tak, aby w pełni odpowiadał naszym upodobaniom. To w nim w trakcie dnia spędzamy najwięcej czasu, dlatego warto, aby był nie tylko zadbany, ale również praktyczny. Zwykło się mawiać, że diabeł tkwi w szczegółach i rzeczywiście przysłowie to kryje w sobie wiele prawdy. Niewielki wazonik, ozdobny obrus czy delikatna zasłona potrafią zupełnie zmienić wystrój pomieszczenia. Dla osób ceniących sobie praktyczność, wygodę oraz estetyczność wyjątkowym rozwiązaniem będzie zamontowanie na oknach plis. Plisy to rodzaje osłon okiennych wykonanych z materiału. Dostępne są w wielu kolorach, dlatego z pewnością nie będzie problemu z dopasowaniem ich do Twojego wnętrza. Jeżeli optycznie będziemy chcieli powiększyć pokój, wystarczy zamontować plisy w jasnych barwach. Z kolei plisy w ciemnych odcieniach zmniejszą nasze wyobrażenie na temat wielkości pomieszczenia. Dodatkowym atutem jest fakt, że mogą być one montowane na oknach mających nietypowy kształt oraz doskonale sprawdzą się zarówno na oknach standardowych, jak i dachowych. Plisy zapewniają również idealną ochronę przed światłem słonecznym, a ich prosty w obsłudze w mechanizm zapewnia im trwałość na wiele lat. Plisy mają coś czego zwykłe rolety czy żaluzje nie mają, możliwość przesuwania po całym oknie. Jeśli chcemy przyciemnić dolna część okna nic prostszego, wystarczy przesunąć plisę do dołu. Jednak wygląd to nie wszystko. Warto zadbać także o odpowiednie zabezpieczenie okna z zewnątrz przed włamywaczami. W tym przypadku sprawdzą się rolety antywłamaniowe. Zapewnią one spokój każdemu mieszkańcowi domu. Rolety antywłamaniowe są równie proste w obsłudze, co rolety zakładane wewnątrz okna, z tą różnicą, że są wykonane ze znacznie trwalszego materiału. Chronią dom przed promieniami słońca, hałasem oraz złodziejami pozwalając tym samym czuć się bezpiecznie w zaciszu własnego mieszkania. Każdy szczegół jest niewyobrażalnie ważny. Odpowiednio dopasowany podkreśli osobliwy charakter mieszkania lub domu.

Wielbłąd – domowy przyjaciel człowieka

Wielbłąd towarzyszy nam od ponad 4500 lat. W naszej szerokości geograficznej mało znany i stanowiący atrakcję ogrodów zoologicznych i cyrków.Jest nadal niezastąpionym zwierzęciem użytkowym.Stanowi o życiu lub śmierci swoich właścicieli. Co o nim wiemy? Czy go znamy? Czy to tylko egzotyczne zwierzę? Wielbłąd (Camelus) to duże lub średnie zwierzę. Pojawił się w połowie eocenu w Ameryce Północnej, ale wiemy, że przywędrował tam z Afryki i Euroazji. Jego systematyka przedstawia się następująco: domena – eukarionty; królestwo – zwierzęta; gromada – ssaki; podgromada – ssaki żyworodne; szczep – łożyskowce; rząd – parzystokopytne; rodzina – wielbłądowate; rodzaj – wielbłąd. W tym rodzaju wyróżnia się dwa gatunki: baktrian (Camelus ferus) – wielbłąd dwugarbny oraz dromader (Camelus dromedarius) – wielbłąd jednogarbny. Prócz tego można jeszcze spotkać birtugana (zwanego też tulu lub nar) będącego hybrydą (mieszańcem) baktriana i dromadera. Cechuje go znacznie większa łagodność i siła. Posiada jeden garb. Występuje w Afganistanie, Kazachstanie, Iranie, Rosji i Turcji. Możemy się także spotkać z Camą – to hybryda dromadera i lamy urodzona w drodze sztucznego zapłodnienia, gdyż dromader jest cięższy od lamy prawie 6 razy. Baktariany żyją głównie na stepach Azji jako zwierzęta hodowlane, zaś dzikie ich stada liczące, w sumie około 1000 osobników, można spotkać jeszcze tylko na Pustyni Gobi. Od dromadera (prócz ilości garbów) baktrian różni się tęższą budową, jak też mniejszymi rozmiarami i obfitszym owłosieniem. Wielbłądy średnio mają około 153–200 cm długości ciała, wysokość w kłębie 90–125 cm. Pokrycie sierści: długa, płowa na grzbiecie i bokach, krótsza, jasna na brzuchu. Kończyny długie i smukłe, szyja wygięta, długa, cienka, ogon bardzo krótki o długości 22–25 cm, puszysty i zaokrąglony. Masa ciała wynosi od 80–120 kg. Jednak baktrian mierzy na ogół około 2 m w kłębie licząc razem z garbami. Jego waga osiąga nawet ponad 725 kg. Samce są wyraźnie większe od samic. To zwierzęta roślinożerne, przeżuwacze żywiące się trawami, liśćmi i zbożami. Garby u wielbłądów stanowią magazyn żywności i wody - są swego rodzaju izolatorami przed nadmiernym ciepłem słonecznym. Ich właściciele mają wysokie kończyny zakończone pazurowatymi, szerokimi i odchylonymi na zewnątrz raciczkami, w których rozwinięte tylko palce III i IV. Są one podbite od spodu miękkimi, elastycznymi, futrzasto-skórzatymi poduszkami, ułatwiającymi poruszanie się po podłożu piaszczystym lub skalistym. Pyski charakteryzują się rozdwojoną górną wargą, a ich uzębienie jest niezupełne. Żołądek nie posiada, w odróżnieniu od innych przeżuwaczy, tzw. ksiąg. Ale najważniejszą cechą są owalne w kształcie erytrocyty, czyli czerwone krwinki odpowiedzialne za transport tlenu i pożywienia w krwioobiegu. To ewenement, gdyż inne ssaki posiadają erytrocyty okrągłe. Samica wielbłąda rodzi na ogół 1 młode. Ciąża trwa 11 miesięcy, a młode karmi się mlekiem z dwu sutków matki przez 4 miesiące. Baktriany żyją w Azji i Afryce. Ich kuzynami amerykańskimi są wielbłądy z rodzaju lam (lama glama) udomowionych jeszcze przez prekolumbijskich Inków. Należą do nich guanako, wikunia i alpaka (żyją wysoko w Andach i Patagonii, a stado 20-30 sztuk prowadzi jeden samiec). Nie posiadają one garbów i potrafią pokonywać nad przepaściami bardzo niebezpieczne, wąskie przejścia górskie, za co są dodatkowo cenione na tamtych, górskich terenach. Pozyskuje się z nich mięso, skórę, wełnę i mleko. To wyśmienite zwierzęta juczne i pociągowe doskonale wytrzymujące warunki wysokogórskie o zubożałej ilości tlenu. Ciekawostki: W roku 986 książę Mieszko I ofiarował niemieckiemu cesarzowi Ottonowi III, wśród innych darów, także wielbłąda. Ale nie wiemy czy był to baktrian czy dromader. Dromadery w XIX wieku zostały sprowadzone do Australii. Gdy nastąpiła tam ekspansja maszyn, stada ich zostały porzucone i obecnie żyje tam w stanie dzikim około 500-750 tyś sztuk. W garbie (garbach) wielbłąd odkłada tłuszcz. To jego magazyn pożywienia. Ale nie tylko. W procesie utleniania potrafi on z tegoż tłuszczu uwolnić wodę – dlatego może długo obyć się bez pojenia. A gdy już do tego dojdzie do tego, to może wypić w ciągu jednej minuty do 60 l wody, a jednorazowo nawet, gdy jest spragniony, do jednej trzeciej swojej masy ciała. Nie ma zaś dowodów, żeby wypijał jakąś ilość ponad potrzebę, czyli na zapas. Potem może obyć się bez wody nawet do 10 dni. Jego zapotrzebowanie na ten płyn w warunkach pustynnych jest określane na 0,28 l/h - człowieka na około 1,0 l/h. Jest także niezwykle odporny na temperaturę otoczenia. To wynik umiejętności regulowania temperatury wewnętrznej ciała poprzez jej podniesienie, by zmniejszyć różnicę termiczną pomiędzy ciałem, a otoczeniem, co zmniejsza dopływ ciepła z zewnątrz do organizmu. Zaczyna się pocić dopiero, gdy jego temperatura ciała podniesie się aż o 6 st C! Futro jego posiada niezwykłe właściwości: od zewnątrz odbija promienie cieplne, a od wewnątrz zatrzymuje ciepło. A więc w dzień chroni przed upałem, a w nocy przed chłodem! Jest więc wyśmienicie dostosowane do warunków pustynnych. Innymi cechami wyróżniającymi te zwierzęta są nos i oczy. Ten pierwszy jest tak zbudowany, że może zamykać się i otwierać chroniąc przed wciągnięciem lotnego piasku, a jednocześnie nawilża wciągane przy wdechu powietrze, zaś z wydychanego zbiera i zatrzymuje wilgoć, ograniczając w ten sposób znacznie utratę wody z powodu jej wydychania czy wysuszania przez oddychanie. Jego, natomiast, oczy są okryte powiekami o bardzo długich i gęstych rzęsach. Zwierze, podczas zamieci, czy burzy piaskowej, mrużąc je jest w stanie osłonić gałkę oczną bez utraty widoczności. To wspaniała cecha przystosowawcza. I jeszcze jedno. Potrafi ono udźwignąć duży ciężar nie tracąc równowagi na niestabilnym, piaszczystym lub usuwającym się gruncie. Wspaniały transportowiec. To wszystko stanowi o tym, że człowiek zaczął je hodować i szanować. Z punktu widzenia historii relacja pomiędzy człowiekiem, a najważniejszymi zwierzętami udomowionymi, największe znaczenie miało udomowienie konia, psa i właśnie wielbłąda. Stał on się ważnym, domowym zwierzęciem ze względu na dużą odporność na zmęczenie, pragnienie, temperatury i wytrzymałość. Potrafi dźwigać lub ciągnąć pomimo bardzo ciężkich i niesprzyjających warunków otocznia. Daje mleko (7-10 l dziennie o zawartości 4-7% tłuszczu) oraz mięso (młody baktrian uchodzi za przysmak, choć w tym celu rzadko się go do tego wykorzystuje – są generalnie zbyt cenne). Ich odchody są doskonałym materiałem opałowym – na pustyni nie ma drewna – dającym ciepło, gotowanie jedzenia i bezpieczeństwo. Spanie pomiędzy nimi to ochrona przed zimnem. Pozyskiwana wełna to 3-7 kg nastrzygu rocznie służąca do wyrobu dobrych, ciepłych i jednocześnie przewiewnych tkanin. Skóra jest niezwykle cenna ze względu na trwałość i ochronę przed temperaturą – stanowi doskonałe pokrycie jurt, czyli domostw plemion koczowniczych Azji i Ameryki oraz jako części garderoby. Dla tych ludzi zwierzęta te stanowią „być albo nie być”. Tak są ważne i cenne, i tak wiele zależy od ich kondycji i bycia z ich opiekunami, że często ich życie jest ważniejsze od życia współplemieńców, bo stanowią o przetrwaniu grupy. Utrata osobnika lub stada stanowi o życiu całych społeczności, do których on czy ono należało. W ich życiu stanowią więcej, niż w życiu europejczyka krowa, a nawet więcej niż współplemieniec czy żona! Niewiele jest zwierząt na świecie, od których istnienia, bycia, zdrowia i kondycji zależy życie nie jednego człowieka, ale całej grupy, plemienia czy zespołu. Wielbłądy są właśnie tymi, od których to zależy, a które jednocześnie żyją dzięki nim. Innym takim zwierzęciem jest… koza. Tak, zwykła, znana nam koza. Ale o tym niezwykłym zwierzęciu domowym czytajcie w następnym moim artykule. Bibliografia: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN 1969r. Wikipedia – Internet Encyklopedia Wiem – Internet H.Komosińska, E.Podsiadło: Ssaki kopytne: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002 .

Czym ogrzewać mieszkanie?

Dobór odpowiedniego systemu grzewczego to jedna z najważniejszych decyzji, jakie podjąć musi inwestor planujący budowę, czy remont budynku. Od jego wyboru zależy nie tylko koszt inwestycji, ale i wysokość rachunków za energię przez najbliższych kilkanaście lat. Zacząć należy od wyboru właściwego źródła ciepła, w większości przypadków będzie nim kocioł grzewczy, dostosowany do poziomu dostępności i ceny wybranego rodzaju paliwa. Do najpopularniejszych należą kotły gazowe, pracujące bezobsługowo, w większości przypadków zasilane gazem ziemnym, który emituje najmniej zanieczyszczeń spośród paliw kopalnych. Sam gaz płynny stosunkowo łatwo zastąpić gazem ziemnym, w przypadku dobrych jakościowo kotłów nie wymaga to większych przeróbek. Największy problem tutaj może sprawiać jednak brak przyłącza gazu do budynku, którego indywidualne podciągnięcie może sporo kosztować. Stosunkowo najtańszym źródłem ciepła są kotły na paliwo stałe, zasilane drewnem, węglem, słomą czy nawet ziarnami zbóż. Tego typu kocioł powinien być opatrzony w widoczny sposób tabliczką znamionową określającą jego efektywność energetyczną. Każdy z nich posiadać powinien m.in.: wentylator z regulatorem, króciec wody zasilającej i powrotnej, drożne kanały dopływu powietrza. Jednak ze względu na rodzaj stosowanego paliwa piece takie wymagają wygospodarowania dodatkowego pomieszczenia magazynowego, w którym przechowywać można jego zapas. Kotły olejowe podobnie jak gazowe nie wymagają obsługi, jednak zazwyczaj koszty użytkowania są tutaj wyższe, a jego ceny podlegają dość dużym wahaniom w ciągu roku i tutaj również potrzebna będzie dodatkowa powierzchnia służącego za magazyn paliwa. Wybierając najodpowiedniejszy rodzaj ogrzewania uwzględnić należy nie tylko koszty montażu samej inwestycji, ale i przewidywane przyszłe opłaty za paliwo niezbędne do prawidłowego użytkowania.

Wyremontuj łazienkę przed zimą

Łazienka jest często niedocenianym pomieszczeniem w naszych domach. Dzieje się tak dlatego, że przegrywa ona z innymi pomieszczeniami pod względem wielkości, a przecież to w niej spędzamy sporo czasu przed wyjściem do pracy, a wracając z niej odpoczywamy w wannie z gorącą wodą. Dobrze jest więc pomyśleć jak możemy lepiej zagospodarować tą małą przestrzeń tak, abyśmy my i nasza rodzina czuli się w niej dobrze. Zanim rozpoczniemy remonty musimy odpowiedzieć sobie na kilka pytań odnośnie doboru kolorystyki, praktycznego rozmieszczenia mebli i innych przedmiotów, które pozwolą nam z większą przyjemnością korzystać z naszego zakątka. Należy również oszacować wkład i rodzaje prac wykończeniowych, aby szybko i sprawnie przebrnąć przez remont. Niezwykle ważną cechą każdej łazienki jest jej barwa. Często stosowaną techniką na wizualne powiększenie przestrzeni jest przemalowanie jej na jaśniejszy kolor. Używanie ciemnych barw spowoduje skurczenie się pomieszczenia. Dodatkowo, aby wzbogacić wizualnie i powiększyć głębie znajdujących się w niej detali, możemy zastosować techniki oświetleniowe, LED-y i lampy punktowe, które rozpromienią i nadadzą nowoczesny wygląd naszej łazience. Instalacje Problemem w czasie przeorganizowywania i remontu pomieszczenia jest usytuowanie instalacji, które często utrudnia nam pole manewru. Niestety nie zawsze można obejść ten problem w prosty sposób, i bywa, że musimy się posiłkować pomocą wykwalifikowanej ekipy wykonującej remonty również w tym zakresie. Jeśli decydujemy się na taką reorganizację, dobrym sposobem na uzyskanie dodatkowej przestrzeni jest umiejscowienie tzw. białego montażu w jednym z narożników pomieszczenia, a jeśli nie jesteśmy miłośnikami długich kąpieli, zamianę wanny na prysznic. Dobór materiałów Jednym z podstawowych i najczęściej stosowanych materiałów wykończeniowych dla ścian i posadzek w łazienkach są niezmiennie od wielu lat kafelki. Różnorodność kształtów, rozmiarów, kolorów oraz ich faktury zwiększa się jednak z roku na rok, co pozwala nam na większą personalizację naszego pomieszczenia i sprawienie że będzie się ono wyróżniać na tle całego mieszkania. Warto też wspomnieć, że kafelki są doskonałym materiałem sprawdzającym się w trudnych warunkach, przez co idealnie znajdują zastosowanie w tak wilgotnych pomieszczeniach takich jak łazienki. Ważne jest, aby wybierać produkty wysokiej jakości, gdyż jest to z reguły inwestycja na lata. Aranżacja Zbyt duża ilość elementów dekoracyjnych zaburza harmonię i psuje wizerunek czystej i nowoczesnej łazienki. Pamiętajmy więc, aby to co ma być dekoracją było nią w rzeczywistości. Drobne kosmetyki możemy trzymać w eleganckich w pojemnikach lub też w szufladach. Remont Często prace związane w przeprowadzeniem remontu w naszej łazience przerasta nasze możliwości. Dlatego też wart zadbać o dobór odpowiedniej i wykfalifikowanej ekipy, która szybko i profesjonalnie wykona zlecenia remontowe i tym samym sprosta naszym oczekiwaniom. Firmy remontowej szukajmy w lokalnych ogłoszeniach, kierując się za razem opiniami i referencjami z wykonanych wcześniej prac.

Co robić, gdy sufit wali się na głowę.

W chwilach kryzysowych człowiek ujawnia swoje prawdziwe oblicze. Najczęstszą reakcją na sytuacje, które wymykają się nam spod kontroli jest panika. Ta niechlubna cecha nie pozwala nam działać racjonalnie. Trudno wprawdzie zachować spokój, gdy nasze mieszkanie tonie w wodzie. Warto jednak wiedzieć, jak należy wtedy postąpić. Nadmiar długo nieusuwanej wilgoci w budynkach może doprowadzić do ich nieodwracalnego uszkodzenia. Stopniowemu zniszczeniu najpierw ulegają zalane lub zwilgotniałe ściany, następnie podłogi i wreszcie meble oraz sprzęty stanowiące wyposażenie danego wnętrza. Najczęstszą przyczyną zalania mieszkania są awarie sieci kanalizacyjnych. Istnieje jednak mnóstwo udokumentowanych przypadków, w których wilgoć pojawiła się na skutek nieszczelnych izolacji fundamentów. W pierwszej z przedstawionych sytuacji szanse na uniknięcie zalania budynku są bardzo znikome. W drugiej natomiast, można przeciwdziałać gromadzeniu się wilgoci poprzez odpowiednie zabezpieczanie budynków. Prace związane z wykonywaniem izolacji fundamentów zawsze należy zlecić doświadczonym w tym zakresie specjalistom. Powinny być poprzedzone fachową ekspertyzą w zakresie wykrywania nieszczelności oraz nieprawidłowości powstałych na skutek błędnego montażu, uszkodzenia lub starzenia się izolacji. Zalanie mieszkań, domów jednorodzinnych, obiektów handlowych, usługowych i innych powoduje duże straty finansowe. Aby zminimalizować koszty związane z usuwaniem zniszczeń, niezbędna jest natychmiastowa reakcja. Czas działa tu bowiem na niekorzyść osób poszkodowanych. Najlepsze efekty przynosi profesjonalne osuszanie budynków. Jest to wieloetapowa i czasochłonna czynność, która w każdym przypadku wymaga zastosowania innych metod i środków. Dobiera się je w zależności od zaistniałej sytuacji i stopnia zalania obiektu. Dzięki innowacyjnym sposobom oraz nowoczesnym urządzeniom wykorzystywanym podczas osuszania budynków, możliwe jest trwałe niwelowanie wilgoci nawet w obiektach dotkniętych powodzią. Długotrwałe utrzymywanie się wilgoci przyczynia się do szkód znacznie poważniejszych niż tylko materialne. Woda wnikająca do ścian, stropów i podłóg tworzy idealne warunki rozwoju wszelkiego rodzaju grzybów i bakterii. Przebywanie w zagrzybionych i zapleśniałych pomieszczeniach ma bardzo niekorzystny wpływ na stan ludzkiego zdrowia i samopoczucia.

Co to jest audyt energetyczny?

Z poniższego artykułu dowiesz się, czym jest audyt energetyczny, kto go wykonuje i po co. Dowiesz się też, w jakim celu przeprowadza się taki audyt i co jest jego efektem. Audyt energetyczny to rodzaj ekspertyzy (wglądu eksperta na daną sprawę), która wiąże się z podejmowaniem oraz wykonywaniem przedsięwzięć związanych z energetyką cieplną. Stąd też nazwa - audyt energetyczny. Audyt przeprowadza się w celu sprawdzenia stanu aktualnego budynku i wytypowaniu szeregu konkretnych zaleceń co do rozwiązań technicznych, formalnych i organizacyjnych związanych z realizacją projektu. Audyt zawierać też może szacunki kosztów i opłacalności przedsięwzięcia. Audyt jest zatem pewnego rodzaju doradztwem z zakresu podejmowania i realizacji inwestycji, w których jednym z celów (lub celem głównym) jest optymalizacja zużycia energii np. cieplnej. Audyt przeprowadzany jest przez niezależnego eksperta, który przeprowadza obiektywną analizę i w swojej opinii stwierdza, co należy zmodernizować w budynku, bo jest to konieczne, opłacalne i/lub najkorzystniejsze z punktu widzenia inwestycji. Audyt energetyczny powinien zawierać takie elementy, jak inwentaryzację instalacji grzewczej, ocenę właściwości cieplnych danego budynku wraz z określeniem charakterystyki cieplnej tego budynku. Ponadto zawiera również wytyczne co do sposobu wykonania tak zwanej termomodernizacji budynku oraz ocenę opłacalności sugerowanych technik, a także wskazanie tej/tych optymalnej/ych dla budynku, który podlega audytowi. Audyt może być przeprowadzony tylko przez wykwalifikowanego i certyfikowanego audytora. Dokładne informacje na ten temat zawarte są w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 17 marca 2009 r. (Dz.U. z 2009 r. Nr 43, poz. 346). Procedura przeprowadzania audytu nie jest prosta, a w jej efekcie otrzymuje się informacje dotyczące kosztów i zysków inwestycji oraz czasu zwrotu kosztów, a także inne wskaźniki właściwe dla danego audytowanego przypadku. Na potrzeby audytu wykonuje się również tzw. świadectwo energetyczne. Świadectwo energetyczne zawiera takie informacje, jak wielkość energii zużywanej na potrzeby, ogrzewania i wentylacji, chłodzenia, przygotowania ciepłej wody oraz oświetlenia wbudowanego.