Meble Art Deco miały masywne, geometryczne
kształty, często o zaokrąglonych krawędziach i futurystycznym wyglądzie.
Umożliwała to nowa technologia pozwalająca na dowolne modelowanie
sklejki. Powierzchnia zachwycała zwykle bajecznymi wzorami uzyskanymi
wskutek użycia dekoracyjnych fornirów typu czeczot.
Początki stylu Art Deco sięgają pierwszych lat wieku
XX. Styl był reakcją na dominujące wówczas wzornictwo secesyjne (art
nouveau). Zrywał z brakiem dyscypliny przestrzennej, asymetrią i
fantazyjnym secesyjnym zdobnictwem. Na dobre rozpowszechnił się jednak
dopiero w latach 20 i 30.

Na
Wystawie Światowej w Paryżu w 1925 roku zaprezentowano całą masę dzieł
sztuki i artykułów wyposażenia wnętrz o cechach charakterystycznych dla
nowego stylu - Art Deco. Odtąd stał się dominującym stylem w malarstwie,
rzeźbie, grafice, architekturze oraz w projektowaniu wnętrz. Dzięki
paryskiej wystawie Art Deco trafił do najdalszych zakątków świata. Jej
też zawdzięcza swoją nazwę - skrót od francuskiego art – sztuka i
décoratif – dekoracyjny oznacza tu raczej sztukę urządzania wnętrz niż
sztukę zdobienia. Zaprezentowane nowe formy mebli miały bowiem dekoracje
znacznie uproszczone w porównaniu do secesyjnych.
Próby
projektowania masowych wyrobów przemysłowych miały miejsce już
wcześniej, ale wzornictwo przemysłowe dopiero w okresie międzywojennym
stało się standardem na konkurencyjnym wolnym rynku. Zaczęła się era
nowoczesnego projektowania, z myślą nie tylko o stworzeniu ładnego
wyrobu, ale i o jego funkcjonalności. Było to jawne zerwanie z
secesyjnym hasłem "sztuka dla sztuki".
Artyści i projektanci
świadomie szukali nowego stylu, dostosowanego do zmieniającego się
świata, w którym coraz większą rolę odgrywała masowa produkcja
przemysłowa oraz obecność mass mediów. Korzystali oczywiście z wzorów
znanych od dawna, ale przetwarzając je i dodając nowe pomysły i
nowoczesne elementy, tworzyli nową jakość.

Art
Deco wykorzystywał elementy z różnych nurtów sztuki. Z kubizmu, który
rozwijał sie równolegle, zaczerpnięto masywne i kanciaste formy, z
malarstwa fowistów i ekspresjonistów żywe, kontrastujące kolory, z
secesji zapożyczono dekoracje w kształcie kół i kwadratów. Do
wykończenia powierzchni drewnianych znów zaczęto używać drogiej laki.
Konstrukcję mebli wykonywano z licznych gatunków drewna: mahoniu, klonu,
jesionu, palisandru. Fornirowano je najczęściej hebanem, orzechem
wzorzystym, palisandrem, klonem, ale powierzchnię zdobiono również
intarsją z innych gatunków drewna, złocono lub inkrustowano metalami
szlachetnymi lub kością słoniową. W najbardziej wyrafinowanych wyrobach
powlekano powierzchnię skórą rekina (tzw. szagryn) lub węża.
Użycie drogich materiałów uczyniło z Art Deco styl luksusowy,
dostępny głównie dla bogatych zleceniodawców. Ale wykonywano również
meble dla nieco uboższego klienta, w których stosowano jako elementy
konstrukcyjne tańsze: drewno sosnowe i sklejkę, zaś lakę zastępowano
lakierem syntetycznym.
Meble Art Deco charakteryzowały się
masywnymi geometrycznymi kształtami, często o zaokrąglonych krawędziach i
futurystycznym wyglądzie. Umożliwała to nowa technologia pozwalająca na
dowolne modelowanie sklejki. Powierzchnia zachwycała zwykle bajecznymi
wzorami uzyskanymi wskutek użycia dekoracyjnych fornirów typu czeczot.
Meble lakierowano i często polerowano na wysoki połysk.

W
Polsce Art Deco zyskał narodowy charakter dzięki inspiracjom ze sztuki
ludowej i regionalnej. Styl ten mocno zaznaczył sie we wszystkich
dziedzinach sztuki, rzemiosła, produkcji przemysłowej. We wzornictwie
meblowym przodowała Spółdzielnia Artystyczna "Ład" założona w 1926 przez
grupę profesorów i uczniów Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Celem
spółdzielni było projektowanie wnętrz mieszkalnych i przedmiotów
użytkowych w stylu narodowym. Twórcy "Ładu" często sięgali do tradycji
sztuki ludowej, np. Podhala. Meble te łączyły w sobie nowoczesność z
tradycjonalizmem, funcjonalną prostotę z dekoracyjnością ludową.
Projekty "Ładu" aspirowały do rangi stylu państwowego. Doceniały to
agendy rządowe, często zlecając spółdzielni wyposażanie wnętrz obiektów
państwowych. Przykładem takich realizacji były wnętrza transatlantyków
„Piłsudski” (1935) i „Batory” (1936).
Art Deco po latach wraca do
naszych domów i mieszkań. Styl ten ma coraz większe powodzenie przy
projektowaniu wnętrz. Wielu projektantów wykorzystując go tworzy
oryginalne aranżacje łączące historię ze współczesnością. Meble Art Deco
to doskonała podstawa do stworzenia efektownego wnętrza. Dzięki
masywnym bryłom, zaokrąglonym kształtom oraz użyciu szlachetnych
gatunków drewna, każdemu wnętrzu nadają wyjątkową atmosferę. Wykonane z
rzemieślniczą solidnością, doskonale komponują się zarówno z
pomieszczeniami utrzymanymi w stylu nowoczesnym, jak i klasycznym.
Dlatego są obiektem pożądania kolekcjonerów i miłośników sztuki,
ceniących wyroby „z duszą”.
Potwierdzeniem zainteresowania
wyrobami w stylu Art Deco była wystawa zorganizowana w 2003 r. w
Victoria and Albert Museum w Londynie. Odwiedziło ją aż 360 000 osób.
Wielbiciele Art Deco działają w licznych stowarzyszeniach na całym
świecie, organizują konferencje i wystawy. Aktywnie walczą o zachowanie
oryginalnych wnętrz oraz budynków w tym stylu. Powstaje tysiące
tematycznych stron internetowych, sklepów i antykwariatów
specjalizujących się w sprzedaży dzieł "art-decowskich". Można
powiedzieć, że świat opanowała prawdziwa „art-decomania".