Chińskie astry w ogrodzie.

Pochodzą z Azji, a do Europy zostały sprowadzone z Chin. Kwitnienie astrów zaczyna się w lipcu – sierpniu (11-15 tygodni po wysiewie). Trwa do późnej jesieni, pod warunkiem, że usunie się przekwitające koszyczki kwiatostanowe.

Odmiany astrów dzieli się na wczesne, średniowczesne i późne. Najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych glebach próchniczych zawierających dużo wapnia, zasobnych we wszystkie składniki pokarmowe. Podłoże nie może być zbyt wilgotne, gdyż rośliny są podatne na choroby uwiądu oraz zgniliznę szyjki korzeniowej. Astry wysiewamy w marcu na rozsadnik. Mają umiarkowane wymagania cieplne. W temperaturze 12-14 stopni C wschodzą po 8 – 10 dniach. Uprawa astrów jest stosunkowo prosta, ale aby doczekać się dorodnych kwiatów, należy chronić rośliny przed mszycami, szarą pleśnią i zmienikami, które są najgroźniejszymi szkodnikami tego gatunku. Efektem ich działalności jest tzw. pusty kwiat.
Astry karłowate – (15-35 cm, mają małe koszyczki kwiatostanowe) - Skrzat, Rusałka, Chochlik, Małgosia, Ognik, Albit, Jaś czy Turkus. Są mocno rozkrzewione, kwitną obficie od początku sierpnia do połowy września. Są bardzo dekoracyjne na rabacie.
Średnio wysokie i wysokie – (45-110 cm o silnych, sztywnych pędach) – Czerwona kula, Biały Jubileusz, Rapsodia, Krakowiak, Jadwiga, Jolanta, Maja, Ametyst. Wszystkie silnie się rozkrzewiają, a kwiaty mają odporne na złe warunki pogodowe.
 Biorąc pod uwagę budowę kwiatostanów stosujemy podział na:
Pojedyncze – o kwiatach rurkowatych żółtego koloru, otoczonych 1-3 barwnymi okółkami kwiatów języczkowatych.
Rurkowate – koszyczek wypełniony w środku barwami, często kwiatami białymi rurkowatymi, czasem tylko o koszyczku złożonym wyłącznie z kwiatów rurkowatych.
Języczkowate – koszyczek zbudowany z barwnych kwiatów języczkowatych, w których obrębie istnieje wiele podgrup np. chryzantemowe, igiełkowe, książęce i piwoniowate.

Perełkowiec

Są ogrody, które do dużych nie należą. Szuka się do nich drzew o pokroju kolumnowym i to takich, które za duże nie urosną. Ale dobrze byłoby mieć takie drzewo, pod którym - jak Kochanowski pod lipą - można usiąść w jego cieniu. 

Tylko jakie to miałoby być drzewo, żeby po pierwsze - nie przytłoczyło niewielkiego ogrodu, po drugie - nie zacieniło całej jego powierzchni, a po trzecie - żeby było inne od tych, które rosną dookoła ?
Takim drzewem może być perełkowiec japoński - oficjalna nazwa to Sophora japonica, chociaż nazwa jest przewrotna, bowiem drzewo to w Japonii jest tylko sadzone, natomiast w stanie dzikim występuje w Chinach i Korei.
W dobrych warunkach dorasta do 20 m wysokości i ma szeroką zaokrągloną koronę, ale zaletą jest to, że pierzasto złożone liście - podobne do liści robinii akacjowej - nadają mu lekkości. Kwitnie obficie kremowobiałymi, motylkowymi, luźnymi, stożkowatymi wiechami. Kwiatostany mają intensywny, przyjemny zapach i odznaczają się wysoką miododajnością, są silnie oblatywane przez pszczoły, które mogą zbierać nektar nawet z leżących na ziemi kwiatów. Dodatkową zaletą jest to, że rozpoczyna kwitnienie w końcu lipca i kwitnie do końca sierpnia, kiedy inne gatunki mają to już za sobą. Jego owocem są dojrzewające we wrześniu i październiku zielone strąki, przewężone za każdym nasionkiem, co przypomina sznury pereł  - stąd polska nazwa perełkowiec, jednak w Polsce nasiona dojrzewają rzadko, bowiem potrzebują długiego okresu ciepłej i słonecznej pogody. Jesienią liście przebarwiają się na ciemnożółty kolor, a starsze okazy mają przedziwnie powyginane pędy, co sprawia, że nawet w stanie bezlistnym drzewo to czyni ogród niepowtarzalnym.
Wymaga gleby żyznej, gliniastej z domieszką wapna. Jest gatunkiem odpornym na suszę i warunki miejskie. Nie wymaga cięcia. Powinien być sadzony w miejscach zacisznych, słonecznych i ciepłych. Zaleca się sadzenie starszych egzemplarzy, bowiem w bardzo młodym wieku nie jest w pełni mrozoodporny i może przemarzać.
Opisane wyżej cechy sprawiają, że jest drzewem o dużych walorach zdobniczych i coraz  częściej można go spotkać w Polsce.

Design nie musi być drogi...

Wielu z zazdrością patrzy na piękne wnętrza mieszkań i domów. Niestety najczęstszą przyczyną, która stoi na przeszkodzie są koszta związane z remontem i nowymi meblami. Nie wszystkich stać na to, aby wydać czasem nawet kilkanaście tysięcy złotych na markowe meble i wysokiej jakości materiały wykończeniowe. 

Co w takiej sytuacji możemy zrobić? Dobrym rozwiązaniem jest zatrudnienie architekta wnętrz, który może stworzyć wnętrze nie tylko nam pasujące, ale w ramach niskiego budżetu zmienić istniejące otoczenie w wyrafinowane i unikatowe pomieszczenie.

Obecnie na świecie jest wiele różnych styli w architekturze wnętrz. Możemy wyróżnić między innymi styl minimalistyczny, klasyczny, eko, glmour czy też vintage. Każdy z nich charakteryzuje się innymi zasadami, jednakże zasady nigdy nie są sztywne. Od nas zależy najwięcej a rolą architekta jest zadbać o efekt końcowy. Pierwszą najistotniejsza sprawą jest budżet. Prozaiczna sprawa jednakże to kwota, jaką mamy do dyspozycji, stawia architektowi realne granice projektowe. Drugie pytanie, na jakie musimy sobie odpowiedzieć to jest, jaki styl nam najbardziej pasuje i w jakim czujemy się swobodnie. Reszta zależy już tylko od pomysłowości i wyobraźni architekta. Wsłuchując się w oczekiwania i pomysły klienta, początkowo tworzy zarys przyszłego wnętrza, a następnie na drodze konsultacji powstaje finalny projekt wnętrza.

Wielu ludzi twierdzi, że nie stać ich na architekta wnętrz. Jednakże zabierając się sami za remont kupują nowe meble i dodatki wydając na to często niebagatelne kwoty. Natomiast decydując się na architekta i urządzając mieszkanie na przykład w stylu vintage możemy zaoszczędzić naprawdę wiele. Architekt wnętrz może zmienić naszą przestrzeń życiową za bardzo niewielkie pieniądze. Czasami zmiana charakteru pomieszczenia wcale nie wymaga gruntownego remontu a tylko uporządkowania wnętrza, zmiany kolorystyki oraz kupna kilku dodatków. Świetnym rozwiązaniem, dla ludzi mniej zamożnych, a którego często się boimy jest kupno używanych mebli oraz ich renowacja. Zmiana obicia czy też pomalowanie krzesła tak, aby pasowało do wnętrza. Design to przede wszystkim pomysł, dlatego kluczem do dobrego wnętrza nie jest cena a jedynie jest dobry architekt, który wykorzysta każdy przedmiot naszego mieszkania czy domu nadając mu nowy unikatowy charakter. Ponadto w ramach usługi często otrzymujemy zestawienie wszystkich elementów wraz z adresami sklepów, w których możemy je kupić. Na projekcie znajdziemy również zestawienia materiałów wykończeniowych i ilości, jakie musimy kupić. Są to wymierne korzyści finansowe oraz oszczędność czasu.

Kobierce z kwiatów niezapominajek w naszym ogrodzie.

Niezapominajki, gdy kwitną, dają bajeczny kolor niebieskości. Błękitne, pełne uroku kwiaty są tak niepozorne, że muszą zwracać uwagę na siebie wołaniem, aby o nich nie zapomniano.

Niezapominajki wzbudzają zachwyt i nastalgię. Są bardzo lubiane jako rośliny ozdobne. Uprawiane są jako rośliny dwuletnie. Dorastają one do 20 – 60 cm wysokości. Dobrze czują się niemal w każdej glebie, pod warunkiem, że jest dostatecznie wilgotna. Rosną w miejscach ocienionych, a także w słonecznych, ale w słońcu kwitnienie jest jednak obfitsze. Rośliny posadzone w większej grupie, gdy  kwitną w maju – czerwcu, dają prawdziwy bajeczny kolor błękitów i niebieskości, rzadziej różu i bieli. W ogrodzie można je łączyć z innymi wiosennymi gatunkami, jak bratki, stokrotki, laki pachnące lub jaskry azjatyckie. Dobrze uzupełniają kompozycję z roślin cebulowych, zakrywając później ich zasychające liście. Po kwitnieniu rośliny z reguły zamierają, dlatego na lato i jesień warto zaplanować zastępstwo.
Niezapominajki rozmnażane są przez wysiew nasion, rzadziej przez podział lub sadzonki pędowe. Nasiona wysiewa się latem, wówczas kwitnące rośliny otrzymuje się wiosną następnego roku, wiosenny siew rzadko daje osobniki kwitnące w tym samym roku. Nasiona kiełkują najszybciej w temperaturze 20-22stopni C, wówczas wschody ukazują się już po 15-25 dniach od siewu. Do dalszego wzrostu wystarczy im temperatura 9-12 stopni C. Po wschodach siewki należy przepikować pojedynczo do doniczek, a jesienią posadzić na miejsce stałe, w rozstawie 20-25 cm. Latem roślinom należy zapewnić możliwie najchłodniejsze miejsce np. w cieniu lub od północy.
Niezapominajka w większości woli cieniste, chłodne stanowiska, ale spotkać ją można także w strefie bagiennej w pobliżu zbiorników wodnych, suchych łąkach czy strefie alpejskiej. Występuje niemal na wszystkich kontynentach.

Fauna do oczek wodnych w naszym ogrodzie.

Fauna w oczku wodnym pomaga w utrzymaniu w wodzie naturalnej, ekologicznej równowagi. Oprócz ryb częstymi gościami są tu też ważki, żaby, ptaki jaszczurki i ropuchy.

Aby ocalić część fauny przed żarłocznymi rybami, oczko wodne można przedzielić kamiennym wałem. Zbiornik, w którym żyją ryby, powinien mieć głębokość, co najmniej 80 cm, a najlepiej 100 cm, aby podczas mrozów zimą woda nie zamarzała. Minimalna powierzchnia oczka wodnego powinna wynosić 8 m kwadratowych. Na jeden metr sześcienny wody mogą przypadać nie więcej niż 3-4 ryby. W przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z czystością oczka wodnego.
Do ryb nadających się w oczkach wodnych należą ciernik i słonecznica. Bardzo ładnie wyglądają złote orfy, będące odmianą jazia, oraz złota rybka, czyli karaś złocisty (w różnych odmianach). Złota rybka jest bardzo łatwa w utrzymaniu i rozmnaża się także w małych oczkach wodnych. Karpie koi – prawdziwa arystokracja wśród ryb, odznaczają się one dostojnym ruchem, pięknym ubarwieniem i ufnością, ponieważ zdarza się, że karpie te jedzą z ręki. Koi osiągają dużą wielkość, dlatego są polecane do dużych oczek wodnych o nienagannej czystości wody.
Im więcej w okolicy rzek i strumieni tym większe prawdopodobieństwo, że w naszym oczku wodnym zadomowią się ropuchy, żaby i jaszczurki. Dla żab najlepsze są płaskie brzegi, na które bez trudu mogą się wspiąć, wychodząc z wody. Żaby wodne przebywają w oczku wodnym przez cały rok. W okresie letnim urządzają prawdziwe koncerty kumkając. Ropucha szara, czy traszka, pojawiają się tylko nad wodą wiosną w okresie składania jaj. Ważki są nieszkodliwe, nie żądlą. Ważka płaskobrzucha – jest to duży gatunek. Samce są koloru jasnoniebieskiego, a samiczki brązowożółtej. Ważki osiedlają się w nowo założonych oczkach wodnych, gdzie nie ma roślinności. Gdy oczko wodne się rozwija ważka jest coraz rzadszym gościem.
W oczku wodnym można trzymać również raki. Raki czują się najlepiej w czystej niezmąconej wodzie. Skorupiaki są pożyteczne, ponieważ usuwają z wody resztki organiczne.
Małże i ślimaki pełnią w oczku wodnym funkcje sanitarne, ale mogą być także elementem dekoracyjnym.

Parzydło leśne - najbardziej okazała bylina w ogrodzie.

Kwiatostan parzydła leśnego zachwyca pięknem i dostojeństwem oraz niepowtarzalnym kształtem. Ludzie mówią, że w Noc Świętojańską, zakwita w lasach kwiat paproci. Z lekcji biologii wiadomo, że taki kwiat nie istnieje.

W wilgotnym lesie możemy spotkać piękną bylinę okrytą pióropuszem białych kwiatów, bardzo podobną do gatunku paproci (narecznicy samczej). Ta piękna bylina zakwitająca najobficiej w porze świętojańskiej, to parzydło leśne (Aruncus silvester). Wyrasta z podziemnej karpy, a pędy osiągają wysokość około 2 m. Na pędach osadzone są duże, piękne, pierzaste liście dochodzące do 1 m długości. Liście są pięciokrotnie pierzaste, złożone z drobnych listków, wydłużonych, ostro piłkowatych. W końcu maja rozwijają się na szczycie łodyg białokremowe kwiatostany, długości do 0,5 m. Są dużymi, lecz delikatnymi wiechami, złożone z kilku tysięcy drobniutkich kwiatków. Parzydło leśne jest rośliną dwupienną. Męskie egzemplarze są bardziej dekoracyjne, ponieważ mają śnieżnobiałe kwiatostany, po przekwitnięciu stają się brązowe. Kwiatostany żeńskie są dekoracyjne całe lato i jesień. Gdy zakwitają mają kolor zielonkowobiały, później biały, następnie kremowy a przy przekwitaniu kremowozielone i zielone. Kolor zielony pojawia się, gdy rozwijają się owocostany, które pozostają na roślinach do listopada.
W ogrodzie najlepiej sadzimy parzydło w półcieniu, w miejscu wilgotnym. Rozrasta się wtedy bardzo szybko i kwitnie w całej okazałości. Może rosnąć w każdej glebie wzbogaconej próchnicą. Wymaga dużo wody. Jest byliną długowieczną. Rozrasta się szeroko tworząc dużą kępę, lecz odrostów bocznych nie daje.
Rozmnaża się najłatwiej z sadzonek wierzchołkowych ścinanych z pędów późną wiosną i ukorzenionych w wilgotnym piasku, koniecznie w cieniu. Rozmnażanie parzydła przez podział karp jest trudne ze względu na grube, zdrewniałe korzenie. Po wykopaniu karpę dzielimy ostrym nożem, tak, aby każda część miała korzenie. Podzielone rośliny wysadzamy na miejsce stałe w ziemię wzbogaconą obficie kompostem i podlewamy, aby ziemia dobrze osiadła. Podzielone rośliny ukorzeniają się przed zimą i zakwitają na wiosnę.

Innowacyjne materiały do aranżacji kuchni

Aranżacja kuchni nie należy do najłatwiejszych czynności. Jest to zadanie wymagające wyobraźni, polotu i przede wszystkim znajomości materiałów. Przyjęło się, że najlepszym materiałem do kuchni jest glazura.

Jest to najczęściej stosowany materiał na podłogi i ściany w kuchni. Kafelkami niejednokrotnie wykładamy także blaty kuchenne a nawet fronty mebli. Nie ma w tym nic dziwnego, albowiem kafelki jest to materiał trwały a przede wszystkim wodoodporny. Nie jest to jednak jedyne dobre rozwiązanie. Wiele innych materiałów posiada podobne parametry. Warto jest więc różnicować materiały jakich będziemy używać podczas aranżacji tego pomieszczenia. Dzisiaj chciałbym ten temat podjąć i omówić kilka materiałów, które do tej pory nie zrobiły furory w pomieszczeniach wilgotnych mimo że doskonale się w nich spełniają.

Jednym z takich materiałów jest z pewnością drewno. Sceptycy twierdza, że drewno nie jest dobrym materiałem do wykańczania pomieszczeń wilgotnych takich jak kuchnia czy łazienka. Pytam dlaczego? Czyżby dlatego, że nie jest to materiał oporny na działanie wody? Stwierdzenie to godne jest ignoranta, który chyba nie zdaje sobie sprawy, że drewno jest jednym z najbardziej odpornych na działanie wody materiałów. Przecież od stuleci wykorzystuje się je podczas konstruowania kadłubów okrętów czy do budowania saun. Właściwie zabezpieczone drewno będzie doskonałym materiałem do wykończenia zarówno ścian jak i podłogi w kuchni.

Wiele osób twierdzi ponadto, że tapet w żadnym wypadku nie należy stosować w pomieszczeniach kuchennych. Jest to kolejny mit, który dzisiaj chciałbym obalić. Przeświadczenie to wzięło się najprawdopodobniej z tą, że jeszcze kilka lat temu rzeczywiście taka sytuacja miała miejsce. Technologia produkcji tapet poszła jednak na tyle do przodu, że dzisiaj nic nie stoi na przeszkodzie by udekorować swoją kuchnię przy użyciu tapety. Do aranżacji kuchennych stosuje się tapety z włókna szklanego lub tapety na fizelinie. Posiadają one zwiększoną odporność na wilgoć a ponadto są zmywalne. Jest to o tyle ważne, że taką tapetę można umyć jeżeli zostanie przez przypadek zachlapana.

Ostatnio bardzo popularnym materiałem do dekoracji pomieszczeń kuchennych jest szkło. Tutaj chyba nikt nie ma wątpliwości co do jego wodoodporności. Jeżeli chodzi o jego trwałość również nie musimy się martwić gdyż w tym przypadku wykorzystuje się szkło hartowane i dodatkowo wzmocnione. Jest to szkło całkowicie bezpieczne a jednocześnie niezwykle dekoracyjne.